Με μεγάλη καθυστέρηση, αλλά σε σωστή χρονική συγκυρία, εμφανίστηκε στις μεγάλες οθόνες η ταινία «Φρανς». Όπως αναφέρουμε εδώ και εδώ, πρόκειται για μια εμπνευσμένη φάρσα πάνω στην ανοσιότητα της εφήμερης επιβράβευσης από τα social media αλλά και της δημοσιογραφίας που καταλήγει να μεταμορφώνεται σε δημόσιες σχέσεις με κενή επαναστατικότητα.
Ο σκηνοθέτης Μπρούνο Ντιμόντ, που στο παρελθόν έχει παρουσιάσει μια άκρως ενδιαφέρουσα μιούζικαλ απόδοση των παιδικών χρόνων της Ιωάννας της Λωραίνης (Jeannette, l’enfance de Jeanne d’Arc) αλλά και ένα κινηματογραφικό υβρίδιο με τη Ζιλιέτ Μπινός στο ρόλο της Καμίλ Κλοντέλ να συνδράμει υποκριτικά ανάμεσα σε ψυχικά ασθενείς μη επαγγελματίες ηθοποιούς (Camille Claudel 1915), δοκιμάζει να μιλήσει αιχμηρά και ειρωνικά για την ηχηρή αναπαραγωγή ανοσιοτήτων υπό το πρόσχημα ειδήσεων και με αυτοπαρωδική διάθεση να κρίνει τις προσωπικότητες που μέσα από την έκθεση τους γίνονται φερέφωνα του τίποτα.
Στην πραγματικότητα ο τίτλος δόθηκε από ατύχημα. Στην αρχή η ταινία είχε έναν εντελώς διαφορετικό τίτλο. Το λέγαμε «Σε μια πολύ όμορφη μέρα», αλλά κανείς δεν κατάλαβε αυτόν τον όμορφο τίτλο και έπρεπε να τον εξηγώ όλη την ώρα. Αυτό με ενοχλούσε. Κουράστηκα να το εξηγώ παντού στους ανθρώπους, έτσι σε μια στιγμή μου έκαναν μια πρόταση. «Γιατί να μην δώσετε τίτλο της ταινίας από την κεντρική ηρωίδα; Και συμφώνησα σε αυτή την πρόταση· και συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Αντιπροσωπεύει επίσης την αλαζονεία και την ομορφιά και το διφορούμενο συναίσθημα που μπορούμε να έχουμε για τη χώρα.
Ναι, με ενδιαφέρουν πολύ οι αλλαγές στις οποίες ζούμε. Η κοινωνία των ψηφιακών μέσων που ζει μέσω οθονών και φυσικά τροποποιεί και αλλάζει την πρόσβασή μας στην πραγματικότητα. Πραγματικά, οι επικοινωνίες σήμερα μοιάζουν με ταινίες μυθοπλασίας. Αυτό αλλάζει εντελώς τη σχέση μας με την πραγματικότητα. Όλα πιά μοιάζουν «Κινηματογράφος».
www.ertnews.gr
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος