1993. Ένα μικρό αγόρι τηλεφωνεί στο περιοδικό Σινεμά. Ζητάει να μιλήσει στον υπογράφοντα κειμένου σχετικά με τον Ισπανικό κινηματογράφο. Στο τηλέφωνο εμφανίζεται ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης. Μιλάει με το μικρό αγόρι για περισσότερη από μισή ώρα· απαντά με ευγένεια σε όλες τις απορίες του· του εξηγεί έννοιες που δεν είχε καταλάβει. Εκείνο το μικρό αγόρι ήμουν εγώ στην πρώτη μου γνωριμία με έναν -πλέον- εκλεκτό συνάδελφο, που συχνά-πυκνά ανατρέχω στα κείμενα του για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου, να δω από το δικό του έδαφος έναν άλλο ορίζοντα, να θαυμάσω τις σκέψεις ή να εκνευριστώ με την ευσταθή επιχειρηματολογία του όταν διαφωνούμε.
Ο Χρήστος Μήτσης ήταν από τότε εκπαιδευτικός. Με υπομονή. Με κατανόηση. Με αντίληψη. Με διάθεση να βοηθήσει. Με ένα αγκάλιασμα στους τότε νέους που εδώ και καιρό ανήκουν στην «παλιο-σειρά». Μαζί με τον Γιώργο (Τζώτζιο) που μας άφησε νωρίς, ήταν οι αγαπημένοι μου.
Με την ιδιότητα του κριτικού κινηματογράφου στο «Αθηνόραμα» επιβεβαιώνει τη δύναμη της κριτικής σκέψης κάθε εβδομάδα εδώ και πολλά χρόνια. Για αυτό έχει αγαπηθεί. Για αυτό έχει μισηθεί. Για αυτό έχει σχολιαστεί. Για αυτό έχει γίνει και ο ίδιος αντικείμενο κριτικής.
Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, φέτος δια ζώσης, ο Χρήστος γίνεται δάσκαλος και συνομιλητής. Ιστορικός και αναλυτής. Σε 24 εισηγήσεις συνολικά (δύο κύκλοι).
Από τις αρχές Νοεμβρίου, κάθε Πέμπτη, από τις 18.00 μέχρι τις 20.00, στον πολιτιστικό οργανισμό «Ανοιχτή Τέχνη» στο Σύνταγμα θα υποδέχεται όσους και όσες θέλουν να μάθουν για τα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου μέχρι τις πολιτιστικές αλλαγές που αποτυπώθηκαν και στο σελιλόιντ τη δεκαετία του ‘60. Από Φεβρουάριο έως Μάιο, η υπόλοιπη ιστορία του κινηματογράφου θα μας οδηγήσει μέχρι τις αλλαγές του σήμερα.
www.ertnews.gr
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος