Γνωρίστηκαν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου στα Ιμαλάια, τους ένωσε η αγάπη για τα ταξίδια, γύρισαν όλο τον κόσμο και ευτυχισμένοι με εικόνες και εμπειρίες συνεχίζουν ενωμένοι 26 χρόνια μετά στο ταξίδι της ζωής .
Ήταν 14 Φεβρουαρίου του Αγίου Βαλεντίνου το 1996 όταν ο Λι Γκριν μπήκε σε ένα ορεινό καταφύγιο στο Νεπάλ, περιτριγυρισμένο από τα χιονισμένα Ιμαλάια, και συνάντησε για πρώτη φορά τη Μάντυ Χάλσε.
Οι δυό τους απείχαν χιλιάδες μίλια από τα σπίτια τους στην Αγγλία και τη Νέα Ζηλανδία.
Ήταν και οι δύο ταξιδιώτες με σακίδιο στα είκοσί τους, αποφασισμένοι να δουν όσο περισσότερο από τον κόσμο μπορούσαν. Είχαν βρεθεί στο Νεπάλ από μια σειρά από συμπτώσεις.
Όταν ο Γκριν μπήκε στην τσαγιερί του Νεπάλ, το σκηνικό είχε στηθεί για μια αξέχαστη συνάντηση.
Εκτός από τη σημαδιακή ημέρα της 14ης Φεβρουαρίου, δεν υπήρχε άλλη σπίθα μεταξύ των δύο ταξιδιωτών.
Δύο εβδομάδες αργότερα ήταν μια διαφορετική ιστορία, μια ιστορία που συνεχίζεται ακόμα 26 χρόνια μετά.
Για τη Χαλσε, το Νεπάλ ήταν μια απροσδόκητη στάση καθ’ οδόν από το Ώκλαντ στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου επρόκειτο να επισκεφτεί έναν παλιό της φίλο. Είχε εξερευνήσει την Ταϊλάνδη και τη Μαλαισία και ένας ταξιδιωτικός πράκτορας της είχε συστήσει να διακόψει το ταξίδι για μια στάση στο Νεπάλ.
Αφού έμαθε για τις πεζοπορικές διαδρομές του Νεπάλ, συνάντησε μια Βρετανίδα, την Κιρστι, ενώ βρισκόταν στην ουρά για άδεια για πεζοπορία στην πίστα Annapurna.
Οι δυο τους αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν το μονοπάτι, το οποίο διασχίζει τα κεντρικά βουνά του Νεπάλ, περνώντας γραφικά χωριά και με μια απίστευτη θέα στη διαδρομή.
Η Χάλσε, που δεν είχε ιδέα τι την περίμενε μαγεύτηκε από το εντυπωσιακό τοπίο, ιδιαίτερα όταν μαζί με άλλους πεζοπόρους έφτασαν στο χωριό Γκορεπάνι, όπου έστησαν κατασκήνωση σε ένα ορεινό καταφύγιο «τσαγιού».
Καθόταν στον κοινόχρηστο χώρο του καταφύγιου με τη νέα της φίλη Κίρστι και άλλους ταξιδιώτες όταν μπήκε ο Λι Γκριν.
Ο Γκριν, ένας ταχυδρόμος από το Κόβεντρι της Αγγλιας, ταξίδευε στο Νεπάλ με τον συνάδελφο και καλό του φίλο Μάρει.
Οι δύο άνδρες είχαν αρχικά την πρόθεση να χρησιμοποιήσουν την άδεια διαρκείας τους για να ξεκινήσουν μια περιοδεία με ποδήλατο από το Ηνωμένο Βασίλειο στην Ινδία, αλλά είχαν εγκαταλείψει το σχέδιο μετά από μόλις 200 μίλια, συνειδητοποιώντας ότι η περιπλάνηση στη βόρεια Ευρώπη το χειμώνα με ποδήλατο θα διαρκούσε πολύ.
Αντίθετα, κατέληξαν να πετάξουν στην Ινδία, πεζοπορώντας στο βόρειο τμήμα της χώρας, πριν πάρουν το δρόμο τους για το Νεπάλ.
Οι δύο φίλοι έφτασαν στην πόλη Ποκάρα και ξεκίνησαν για το ταξίδι στην Ανναπούρνα.
Όπως η Χάλσε , ετσι και αυτοί γίνει έγιναν φίλοι με άλλους ταξιδιώτες καθ’ οδόν.
Υπάρχει ένα μονοπάτι που συνδέει τα χωριά μεταξύ τους , έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι που κάνουν πεζοπορία συναντιούνται στη διαδρομή και καταλήγουν στα τεϊοποτεία, κατά μήκος του μονοπατιού», λέει ο Γκρινστο από το CNN Travel .
Όταν η ομάδα του Γκριν μπήκε στο τεϊοποτείο, τους υποδέχτηκαν θερμά η Χάλσε και οι άλλοι ταξιδιώτες. Οι ταξιδιώτες κατέληξαν να κουβεντιάζουν όλη τη νύχτα, παίζοντας χαρτιά στο φως των κεριών.
Η Χάλσε και ο Γκριν ήταν φιλικοί μεταξύ τους τις πρώτες μέρες πεζοπορίας τους, αλλά δεν είχαν πολλές ευκαιρίες να συνομιλήσουν ένας προς έναν.
«Δεν μιλούσαμε πολύ στην αρχή, καθώς ήμασταν και οι δύο πολύ ήσυχοι, και περπατούσαμε σε διάφορα μέρη της ομάδας: εγώ στη μέση με τον Murray και ο Lee στο πίσω μέρος με την Κίρστι», λέει η Χάλσε
Όταν οι ταξιδιώτες έφτασαν στο ορεινό πέρασμα Thorung La ύψους 5.400 μέτρων της πίστας Annapurna, βρήκαν τον δρόμο τους αποκλεισμένο από το χιόνι, και αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω.
Μερικοί από το γκρουπ αποφάσισαν να τα παρατήσουν σε εκείνο το σημείο, κάνοντας το δρόμο της επιστροφής, μέσω αεροπλάνου.
Η Χάλσε και ο Γκριν , μαζί με τους φίλους τους Μουρέι και Κίρστι, αποφάσισαν να κάνουν το πλήρες ταξίδι της επιστροφής με τα πόδια, μόνο οι τέσσερις τους.
Έτσι ξεκίνησαν άλλες δύο εβδομάδες περπάτημα — και ήταν σε αυτήν την περίοδο που άρχισαν να πλησιάζουν περισσότερο ο ένας τον άλλο.
«Είχαμε γίνει πολύ καλοί φίλοι και καθώς προχωρούσαμε άρχισα να νιώθω την ατμόσφαιρα, το μούδιασμα», λέει η Χάλσε.
Σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι μοιάζαμε πολύ», λέει η Χάλσε.
«Θέλαμε και οι δύο να ταξιδέψουμε, ήμασταν προετοιμασμένοι να δουλέψουμε σκληρά και να εξοικονομήσουμε χρήματα και να πετύχουμε τους ταξιδιωτικούς μας στόχους, αυτό που θέλαμε και οι δύο», προσθέτει ο Γκριν. «Συνειδητοποιήσαμε ότι θα ήταν πολύ ωραίο να το κάνουμε μαζί».
Μοιράστηκαν το πρώτο τους φιλί στις 29 Φεβρουαρίου 1996, ένα δίσεκτο έτος. Από εκείνη την ημέρα και μετά ήταν αχώριστοι.
Όμως, ενώ παρασύρθηκαν στο νέο τους ειδύλλιο, οι δυο τους είχαν πλήρη επίγνωση ότι τα ταξίδια δεν διαρκούν πάντα, έτσι ο Γκριν και η Χάλσε επικεντρώθηκαν στο να απολαύσουν τη στιγμή.
Αποφάσισαν, μαζί με την Κιρστι και τον Μουρέι, να παρατείνουν τον χρόνο τους στο Νεπάλ και να ξεκινήσουν ένα ταξίδι στο Έβερεστ.
Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι η Χάλσε είχε χάσει το διαβατήριό της. Πριν συνεχίσει έπρεπε να πάει στο Κατμαντού για να πάρει νέα χαρτιά.
Έτσι το ζευγάρι αποχαιρέτησε ο ένας τον άλλον, ελπίζοντας ότι θα ήταν απλώς ένας σύντομος χωρισμός, καθώς οι Γκριν και Μάρεϊ προχωρούσαν.
Μετά από μερικές μέρες, φαινόταν ότι το διαβατήριο της Χάλσε θα έφτανε νωρίτερα. Χωρίς ίντερνετ ή κινητά τηλέφωνα η Χάλσε έγραψε ένα χειρόγραφο σημείωμα που ενημέρωνε τον Γκριν, λέγοντάς του ότι θα ήταν κοντά του σε λίγο.
Τελικά, η ομάδα επανενώθηκε στο μικρό χωριό Jorsale, μεταξύ της εισόδου του Εθνικού Πάρκου Sagarmatha και του Namche Bazaar.
Από εκεί κατευθύνθηκαν προς την κορυφή Tokyo Ri των 5.357 μέτρων, γιατί η Kirsty είχε διαβάσει ότι η θέα στο Έβερεστ ήταν πιο εντυπωσιακή και ότι το μονοπάτι δεν είχε τόσους πεζοπόρους. Αποδείχθηκε ότι ήταν το αποκορύφωμα του ταξιδιού.
Όταν επέστρεψαν στο Κατμαντού στα τέλη Απριλίου, η Χάλσε και ο Γκριν ήταν σίγουροι ότι η σύνδεσή τους ήταν κάτι περισσότερο από ένα φευγαλέο ειδύλλιο διακοπών.
«Συνειδητοποιήσαμε ότι θέλαμε να είμαστε μαζί», λέει ο Γκριν.
Αφού ο Μάρεϊ αποφάσισε να πετάξει πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο και η Κίρστι έφυγε για την επόμενη περιπέτειά της, ο Γκριν και η Χάλσε έμειναν ξαφνικά μόνοι για πρώτη φορά.
Και οι δύο είχαν έξι εβδομάδες πριν πετάξουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Χάλσε για να επισκεφτεί τη φίλη της σε ένα προκαθορισμένο ταξίδι και ο Γκριν για να επιστρέψει στη δουλειά έτσι οι δυο τους αποφάσισαν να γεμίσουν τον χρόνο τους με ένα ταξίδι στην Ινδία .
Ήταν καταπληκτικές έξι εβδομάδες για την Χάλσε και τον Γκριν, αλλά πέρασαν και μερικές πιο δύσκολες στιγμές μαζί -όπως όταν, προς το τέλος του ταξιδιού τους, αρρώστησαν.
Αλλά στήριξαν ο ένας τον άλλον σε αυτά τα σκαμπανεβάσματα και τελείωσαν το ταξίδι πιο δυνατά από ό,τι είχαν ξεκινήσει.
Ακολούθησαν αρκετά ταξίδια , οι δυο τους χώρισαν για λίγο , εκείνος στο Κόβεντρι και εκείνη στο Ωκλαντ ομως το πάθος για τα ταξίδια ήταν άσβεστο και για τους δυο και ήξεραν ότι το μέλλον τους θα ήταν κοινό .
«Ο μισός χρόνος ξοδεύτηκε δουλεύοντας στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και την Αγγλία και ο άλλος μισός ξοδεύτηκε στο backpacking, ακολουθώντας απλώς το όνειρό μας και βλέποντας τον κόσμο», εξηγεί ο Γκριν.
Η Χάλσε και ο Γκριν ήταν στην ίδια σελίδα από την αρχή δεν ήθελαν να ηρεμήσουν, δεν ήθελαν παιδιά και δεν τους ενδιέφερε ένας γάμος.
Αλλά ως ένα διεθνές ζευγάρι με το πόδι και στις δύο πλευρές του πλανήτη, μετά από μερικά χρόνια μαζί, οι δυο τους αποφάσισαν ότι ο γάμος θα έκανε τη ζωή σε δύο ηπείρους λίγο πιο εύκολη.
Ο γάμος τους έγινε στη Νέα Ζηλανδία τον Αύγουστο του 2001 και η οικογένεια του Γκριν πέταξε από το Ηνωμένο Βασίλειο για τους εορτασμούς. Το ζευγάρι παντρεύτηκε στην αυλή της μητέρας της Χάλσε.
«Βάλαμε φαγητό και ποτό στο διπλό γκαράζ, μετά διάφορα μέλη της οικογένειας έπαιξαν κιθάρες και καθίσαμε τραγουδώντας μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες», θυμάται η Χάλσε. «Ήταν μια τόσο υπέροχη μέρα και σίγουρα όχι ένας συμβατικός γάμος».
Το 2018, το ζευγάρι ξεκίνησε ένα κανάλι στο YouTube, το “Frugal Travelers”, το οποίο έχει επίσης έναν συνοδευτικό ιστότοπο και λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Στόχος μας είναι να δώσουμε πολύτιμες ταξιδιωτικές συμβουλές για τον προϋπολογισμό για να βοηθήσουμε άλλους να επιτύχουν τους ταξιδιωτικούς στόχους που έχουμε πετύχει και να δείξουμε πόσο εύκολο είναι να ταξιδεύουμε στον κόσμο όπως κάνουμε», λέει ο Γκριν του έργου.
Η πανδημία του Covid-19 προσάραξε προσωρινά τη Χάλσε και το Γκρινπρώτα στην Πολωνία και τώρα στην Πορτογαλία.
Σήμερα, η Χάλσε και ο Γκριν ζουν τη ζωή που ονειρεύονταν και οι δύο όταν γνωρίστηκαν ως εικοσάχρονοι ταξιδιώτες.
«Είναι πολύ ωραίο να ξέρεις ότι έχεις κάποιον μαζί σου λίγο σαν καλύτερος φίλος, αλλά διαφορετικός από τον καλύτερο φίλο μια απόλυτη αδελφή ψυχή», λέει η Χάλσε
Και οι δυο τους θεωρούν την 29η Φεβρουαρίου, το δίσεκτο έτος, ως την ημέρα που έγιναν ζευγάρι, γι’ αυτό απολαμβάνουν να γιορτάζουν αυτή την ημερομηνία όταν κυλάει κάθε τέσσερα χρόνια. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, γιορτάζουν την 1η Μαρτίου και πάντα σηκώνουν ένα ποτήρι στην επέτειο του γάμου τους τον Αύγουστο.
Όσο για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, οι ρομαντικές διακοπές είναι άλλη μια ευκαιρία για την Χάλσε και τον Γκριν να αναλογιστούν την κοινή τους ζωή.
«Πάντα γιορτάζουμε την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ως την ημέρα που πρωτογνωριστήκαμε, γιατί είναι πολύ ξεχωριστή για εμάς», λέει ο Γκριν.
Πάνω από δύο δεκαετίες αργότερα, οι δυο τους δεν σταματούν ποτέ να εκπλήσσουν ο ένας τον άλλο όταν σκέφτονται τη στιγμή που διασταυρώθηκαν στο τεϊοποτείο στο Νεπάλ.
«Ειλικρινά πιστεύω ότι ήταν μοιραίο, έτσι ήταν γραφτό να είναι», λέει η Χάλσε.
«Έχουν ληφθεί ένα εκατομμύριο αποφάσεις για να βρεθούμε μαζί. Είναι απίστευτο. Μου ταράζει το μυαλό όταν το σκέφτομαι», λέει ο Γκριν.
Πηγή CNN
Επιμέλεια: Γρηγόρης Τατσής
www.ertnews.gr
Μαρία Νικολαΐδου