ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα
«Μια ανάμνηση από την παιδική ηλικία μπορεί να σε σώσει»
Ακούω Τραβιάτα (Verdi). Το βαλς το τραγούδαγα στον Βασιλικό (Εθνικό) Kήπο, 3-4 χρονών, όπου με πήγαινε η μαμά μου. Μια κοπέλα το πρόσεξε: «Καλέ, αυτό τραγουδά Τραβιάτα!»
Ίσως αναζητώντας την αθωότητα και την ειλικρίνεια εκείνη της παιδικής ψυχής ζήτησα να γράψω παραμύθι. Ίσως πάλι η απλή ζωγραφική τότε (εποχή της abstrait και της installation) να βρήκε καταφύγιο στα παραμύθια.
Όμως δεν γράφεις με αναμνήσεις, πόσο μάλλον όταν δεν είσαι συγγραφέας. Εγώ απλώς ζωγραφίζω παιδιόθεν (με τη γνωστή ανακοπή της εφηβείας και μια σειρά –επί σειρά ετών– γελοιογραφιών χωρίς χρώμα). Ζήτησα λοιπόν το χρώμα στο πρώτο μου παραμύθι (Το παραμύθι με τα χρώματα).Τώρα μου ήρθε η ιδέα ενός λιονταριού που χάνει το κουράγιο του. Δεν θυμάμαι αν ήρθε πρώτα το παράπονο ή η απελπισία όταν χάνεις το κουράγιο. Ή το λιοντάρι. Εξάλλου ποιο είναι το φοβερότερο από να χάσει το κουράγιο του άλλος από τον βασιλιά της Ζούγκλας. Έτσι άρχισε η περιπέτεια να ζωντανέψει το όνειρο, δηλαδή να ζωγραφιστεί. Είδα εκατοντάδες λιοντάρια σε βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, Pinterest, Disney. Κουβάλαγα τα σύνεργα στη Σίφνο, στον Αμάραντο, στο εργαστήριο, στο σπίτι. Η μόνη σκέψη που κατέληξα ήταν ότι, αφού δεν τα καταφέρνω με τα λιοντάρια, να τα δώσω όλα στα χρώματα – τοπία, ζούγκλα, λιμάνια κ.λπ.Δεν ήξερα ποιος έχει κουράγιο και ποιος το χάνει. Από το Παρίσι το εγγονάκι μου και η μαμά του η Ζωίτσα (η πρωταγωνίστρια του Παραμυθιού με τα χρώματα) μου έστελναν φωτογραφίες τους. Και να (γλόμπος!) ιδέα…
Δεν θα αναφέρω εδώ το τέλος της ιστορίας. Θα σας πω μόνο πως για να ολοκληρωθεί ένα έργο πρέπει να τα δώσεις όλα. «Παρέα, θες να τα πεις όλα», μου ‘χε πει ο Σαββο, όταν τους έδειξα (με τον Στέλιο στου Floca) το άλλο μικρό μου παραμυθάκι (Ένα παραμυθάκι για χειμώνα και καλοκαίρι). Δεν ξέρω αν το είπε για καλό ή κακό. Ίσως δεν πρέπει να τα λες όλα, αλλά να κρατάς κάτι για την άλλη φορά.
Κλείνω το μάτι στον μπαμπά ή τη μαμά που διαβάζουμε μαζί το παραμύθι στο παιδάκι πριν κοιμηθεί: «Ήταν μια φορά ένα λιοντάρι…».
Αλέξης Κυριτσόπουλος
Το Κουράγιο του Αλέξη Κυριτσόπουλου κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος (σελ.: 56, τιμή: €15,00) και μπορούν να το διαβάσουν παιδιά από 4 ετών μέχρι…
Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά γνώρισε τη ζωγραφική στο Παρίσι. Η ζωγραφική του φιλοξενείται σε γκαλερί, σε βιβλία, δίσκους βινυλίου, CD και αφίσες. Έχει ζωγραφίσει μουσικά θεάματα και έχει δημιουργήσει «κινούμενη ζωγραφική», ή αλλιώς κινούμενα σχέδια.
Μερικές φορές γράφει και ζωγραφίζει δικά του βιβλία. Άλλες πάλι ζωγραφίζει βιβλία που έχουν γράψει άλλοι. Εκτός λοιπόν από τις ατομικές του εκθέσεις (γκαλερί Σκουφά, Ζουμπουλάκη, Άστρα, Άνεμος) και από κάποιες ομαδικές στις οποίες συμμετέχει, η ζωγραφική του βρίσκεται στα βιβλία του: «Το παραμύθι με τα χρώματα», «Το άσπρο άλογο», «Ένα παραμυθάκι για χειμώνα και καλοκαίρι», «Ξαφνικά τα Χριστούγεννα», «Κρυφτό», «Μία + 5 Καρυάτιδες» (εκδ. Κέδρος), «Μάτια μου, Στολίσου» (εκδ. Άγρα), «Σ’ ΑΓ» (εκδ. Αρμός).
Συνεργάζεται με τον Στέλιο Ράμφο για τα βιβλία του και με τον Διονύση Σαββόπουλο για τα μουσικά θεάματα, τους δίσκους και τα CD του. Ζωγραφίζει για τη μουσική του Νίκου Ξυδάκη (εξώφυλλα δίσκων, CD και αφίσες). Έχει επίσης ζωγραφίσει «Τα παράλογα» του Μάνου Χατζιδάκι. Ζωγραφίζει για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Ο Πέτρος κι ο λύκος, Σαββόραμα, Λυσιστράτη). Συνεργάζεται με την καθηγήτρια Βάσω Τοκατλίδου (τμήμα Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας του Α.Π.Θ.) για το graphic concept και την εικονογράφηση γαλλικών εκπαιδευτικών βιβλίων.
www.ertnews.gr
Μαρία Σφυρόερα