Ποιες είναι οι τελευταίες εξελίξεις με τη λειτουργία των εμβολίων, πως θα αντιμετωπιστούν τα ζητήματα των διαρκών μεταλλάξεων, αλλά και των ελλείψεων στον εφοδιασμό των φτωχών χωρών και κατά πόσον η πανδημία αλλάζει τη φιλοσοφία και οργάνωση της δημόσιας υγείας διεθνώς;
Στην εκπομπή του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου, «Με το Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο», τα ερωτήματα αυτά τέθηκαν στον Γιώργο Χρούσο, ομότιμο καθηγητή Παιδοενδοκρινολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλους της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας πράττει σοφά ονοματίζοντας τις μεταλλάξεις του κορωνοϊού με γράμματα του αλφαβήτου και αριθμούς, αντί των όρων «ινδική», «βραζιλιάνικη», «νοτιοαφρικανική» μετάλλαξη κλπ., αποφεύγοντας τουλάχιστον την καλλιέργεια συνδρόμων και στερεότυπων για την προέλευση και εξέλιξη του ιού.
Ωστόσο, οι μεταλλάξεις είναι παρούσες και το άνοιγμα των οικονομιών, κινήσεων, τουρισμού (ειδικά μέσα στο καλοκαίρι του Β. Ημισφαιρίου) δεν μπορούν παρά να αυξηθούν.
Ορισμένοι ειδικοί ανησυχούν πως μπορεί να αναπτυχθούν μεταλλάξεις ακόμη και στους εμβολιασμένους. Τίθεται λοιπόν ένα πρώτο ερώτημα κατά πόσον τα παρόντα εμβόλια προστατεύουν, έστω μερικώς, έναντι των διαφόρων μεταλλάξεων. Από την άλλη, κοιτώντας τη συνέχεια, η δεύτερη απορία είναι το πως μπορεί να κοπεί ο γόρδιος δεσμός με τις μεταλλάξεις του ιού και της ανάγκης αναπροσαρμογής εμβολίων και εμβολιασμών.
Μια άλλη πηγή αβεβαιότητας είναι τα όρια ανοσίας για το σύνολο του πληθυσμού. Τον ενάμιση χρόνο που υπάρχει η πανδημία βλέπουμε τους ειδικούς να μετακινούν αυτά τα όρια.
Στην αρχή ήταν 60%, μετά πήγε 70%, τώρα ορισμένοι μιλούν και για 80% αναλόγως των συνθηκών, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν πως η συζήτηση αυτή δεν έχει πολύ νόημα, λόγω των μεταλλάξεων, αλλά και του γεγονότος ότι το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη διαθέτει περιορισμένη πρόσβαση σε εμβόλια.
Και πράγματι, ενώ αρκετά κράτη, κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, την Αυστραλία, τη Νότιο Αφρική, την Ιαπωνία και κάποια άλλα, έχουν ήδη εξασφαλίσει μεγάλες ποσότητες εμβολίων και έχουν ξεκινήσει εδώ και μήνες τεράστιες εκστρατείες ευαισθητοποίησης των πολιτών και εμβολιασμού, αυτό δεν συνέβη για το μέρος του υπόλοιπου κόσμου, όπου ζει σχεδόν το 65% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Πρωτοβουλίες στα πλαίσια του ΠΟΥ, τύπου COVAX, δε φαίνεται να είναι επαρκείς. Επομένως, τίθεται το ερώτημα πως μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του εμβολιασμού των φτωχών χωρών, η επίλυση του οποίου δεν είναι μόνον ανθρωπιστικό ζήτημα, αλλά επηρεάζει και την ασφάλεια των πλούσιων και εμβολιασμένων κοινωνιών. Το άνοιγμα των πατεντών είναι μια ρεαλιστική λύση;
Εν τέλει, θα υπάρξει μετα-Covid εποχή ή ορισμένοι κίνδυνοι, αλλά και φόβοι, ήρθαν για να μείνουν, τουλάχιστον για πολύ καιρό; Άλλωστε, η ιστορία των επιδημιών δείχνει πως υπάρχει η ιατρική λήξη τους, αλλά και το κοινωνικό τέλος τους, χωρίς αυτά τα δύο να συμπίπτουν απαραιτήτως. Κι ακόμη, η εμπειρία με τον SARS-CoV-2 και τις συνέπειές του θα μεταβάλλουν την παρακολούθηση και διαχείριση των παραγόντων που ευνοούν την εμφάνιση πανδημιών, η δε Covid 19, θα αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και οργανώνουμε τη δημόσια υγεία;
www.ertnews.gr
Polydefkis Papadopoulos