Σήμερα αποφάσισα να ταξιδέψουμε ξανά στο 2006, μία χρονιά που ήταν ορόσημο για πολλές εταιρείες. Αφού λοιπόν είδαμε το N95, το οποίο βέβαια κυκλοφόρησε το 2007 παρά την ανακοίνωση του το 2006, επέλεξα ένα κινητό με το οποίο αρκετοί από εμάς μάθαμε τι θα πει να τραβάς καλές φωτογραφίες με το κινητό σου, με ένα brand που ήταν πολύ αγαπημένο εκείνη την εποχή, τουλάχιστον στην ελληνική αγορά. Ο λόγος λοιπόν για το K800i, ένα κινητό που αγάπησαν οι κάτοχοι του αλλά και ζήλευαν όσοι του πήγαιναν “κόντρα” σε φωτογραφίες.
Σχεδιασμός που θυμίζει πραγματική κάμερα
Αν κοιτούσε κάποιος το K800i από πίσω θα νόμιζε ότι ο χρήστης έχει μία κάμερα, παρά ένα κινητό. Το μεγάλο Xenon flash, η προστασία του φακού αλλά και ο ίδιος ο φακός του έδειχναν ότι η Sony Ericsson όντως ήθελε να επικεντρωθεί κάποιος στις φωτογραφίες με το K800i. Ακόμα και στο μπροστινό μέρος της συσκευής, όπου μοιάζει με αρκετά άλλα Sony Ericsson κινητά, η εταιρεία φρόντισε να βάλει το branding Cyber-shot, ώστε να μη ξεχνάμε για τι πραγματικά πρόκειται.
Εκτός του branding όμως, από μπροστά ήταν πραγματικό Sony Ericsson. Πέραν του αριθμητικού πληκτρολογίου, η εταιρεία επέμενε σε ένα joystick στο κέντρο για πλοήγηση στα menu, αν και προσωπικά είχα πάντα πρόβλημα μετά από μήνες χρήσης συσκευών Sony Ericsson, κάτι που μοιράστηκαν μαζί μου και αρκετοί άλλοι χρήστες. Πέραν όμως των πλήκτρων μπροστά, η συσκευή πρόσφερε και ένα πλήκτρο στα αριστερά για έναρξη της μουσικής, δύο πλήκτρα στα δεξιά πάνω για zoom στην κάμερα ή αύξηση/μείωση την έντασης και ένα πλήκτρο αποκλειστικά για τη χρήση κάμερας, με δύο στάδια πίεσης, για focus και απευθείας λήψη.
Ναι, ήταν ογκώδης συσκευή, με το power button στο πάνω μέρος να είναι τόσο μικρό σε σχέση με όλο το υπόλοιπο, που προσπαθούσα να μη το χρησιμοποιήσω καν. Σχετικά βαρύ, σε σχέση με το προηγούμενο μου Nokia 5300 Xpress Music, όχι όμως τόσο ώστε να μην είναι άνετο στο χέρι. Αυτό που σίγουρα μισούσα στα τότε Sony Ericsson ήταν ο φορτιστής τους, τα δοντάκια που είχαν έσπαγαν για πλάκα. Επίσης, αν και πρόκειται για candy bar συσκευή, η Sony Ericsson προσφέρει δύο ξεχωριστά πλήκτρα δίπλα από το ηχείο, τα οποία είναι για υποστήριξη οριζόντιων παιχνιδιών, κάτι που έμαθα από άλλον χρήστη λίγο πριν το δώσω.
Κάμερα που σε μάγευε
Με το Cyber-shot branding να είναι και το σημείο που στέκεται περισσότερο η ίδια η εταιρεία, ακόμα και να μην ήξερε κάποιος τι είναι επειδή δεν έχει ασχοληθεί με φωτογραφικές μηχανές πολύ σύντομα μάθαινε. Έτσι κι αλλιώς, αυτό το μεγάλο slider που προστάτευε την κάμερα σε προκαλούσε να το ανοίξει, ενώ μόλις το άνοιξες η συσκευή άνοιγε απευθείας την κάμερα. Θυμάμαι ακόμα τη διαφήμιση της TIM (πλέον Wind) που έπαιζε στην τηλεόραση, με τις τενίστριες στην άκρη των ουρανοξιστών, για να δείξει πως η κάμερα του K800i βγάζει τέλεια ακόμα και κινούμενα αντικείμενα. Η αλήθεια προφανώς δεν ήταν αυτή, αλλά για την εποχή ήταν ότι πιο κοντά είχαμε διαθέσιμο στην αγορά.
Τι να πει κανείς βέβαια για αυτή την κάμερα. Πέραν των MegaPixels, μιλάμε για έναν φακό με 32x ψηφιακό zoom, auto-focus και macro mode και πάνω από όλα Xenon flash. Την εποχή που το night mode ή δεν υπήρχε ή ήταν σχεδόν άχρηστο, το Xenon flash φώτιζε τα πάντα στο δωμάτιο, προσφέροντας λήψεις σα να είναι ημέρα. Βέβαια μας τύφλωνε κιόλας, οπότε κάτι δίνεις, κάτι παίρνεις. Αυτό όμως που έκανε η Sony Ericsson ήταν να προσφέρει λογισμικό που μείωνε το εφέ των κόκκινων ματιών για τις λήψεις με το flash, κάτι που πραγματικά ήταν τόσο χρήσιμο για μία τέτοια κάμερα.
Όπως είπαμε, υπήρχε ένα πλήκτρο ξεχωριστό για την κάμερα και μόνο. Με λίγη πίεση ξεκινούσε η εστίαση, ενώ με αρκετή πίεση έβγαινε η φωτογραφία. Από μόνο του σου έδινε την αίσθηση ότι κρατάς μία πραγματική κάμερα, μία που δεν ήξερες καν ότι χρειάζεσαι. Επίσης, υπήρχε μία σταθεροποίηση εικόνας, αλλά το ακόμα καλύτερο ήταν η επιλογή BestPic, όπου η συσκευή τραβούσε 9 φωτογραφίες μαζί για να διαλέξει ο χρήστης την καλύτερη του λήψη και να κρατήσει μόνο εκείνη.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό ήταν οι selfie φωτογραφίες. Όχι οι σημερινές με την μπροστινή κάμερα, αν και υπήρχε μπροστινή κάμερα για βίντεο κλήσεις, αλλά selfie με την πίσω κάμερα. Μάλιστα το K800i είχε ένα “καθρεφτάκι” δίπλα από την κάμερα για να βλέπετε πως θα φαίνεται στο τελικό shot. Αν τώρα σας φαίνεται αστείο, μιλάμε για το 2006, οπότε και μόνο που κάποιος κατασκευαστής σκεφτόταν ότι μπορεί κάποιος να θέλει να βγάλει φωτογραφία τον εαυτό του ήταν αρκετό (υπήρχε και σε άλλα μοντέλα βέβαια). Παρά βέβαια τις καταπληκτικές λήψεις φωτογραφιών, το K800i δεν ήταν και τόσο δυνατό στο βίντεο, με ανάλυση QCIF (176x144p) και 15 καρέ ανά δευτερόλεπτο, αν και ποτέ δεν ήταν αυτός ο στόχος της εταιρείας.
Γνώριμη εμπειρία χρήσης
Το menu του K800i είναι ίδιο σχεδόν με όλα τα Sony Ericsson που είχαμε δει στο παρελθόν, καθώς βασίζεται στην ίδια U250 Ericsson Mobile Platform. 12 εικονίδια για τις κύριες λειτουργίες της συσκευής, όπως μουσική, παιχνίδια, μηνύματα και κλήσεις. Επίσης, η οθόνη των 2 ιντσών ήταν αρκετή για κάθε λειτουργία. Αυτό που δε μου άρεσε προσωπικά ήταν το joystick, καθώς πέραν ότι μπορούσε να χαλάσει εύκολα, ήταν κάπως “μυτερό” στις άκρες του. Ένα άλλο παράπονο ήταν τα πλήκτρα του αριθμητικού πληκτρολογίου, καθώς ένιωθα σα να ήταν ενωμένα μεταξύ τους.
Βέβαια, μιλάμε για ένα “απλό” λειτουργικό, χωρίς να προσπαθεί να γίνει “έξυπνο”, αλλά να προσφέρει στους χρήστες αυτή την εμπειρία που έχουν συνηθίσει. Ο ήχος ήταν αρκετά καλός για την εποχή του, χωρίς όμως να έχει την ένταση των Walkman-branded κινητών, όπως το W800. Επίσης, η Sony Ericsson είχε επιλέξει να μην προσφέρει θύρα ακουστικών 3.5 χιλιοστών, οπότε τα μοναδικά ακουστικά που μπορούσε να πάρει κάποιος ήταν ή της ίδιας της εταιρείας, ή Bluetooth και μάλιστα με υποστήριξη stereo ήχου.
Από τις καλύτερες λειτουργίες βέβαια ήταν το Remote Control, όπου κάποιος μπορούσε να συνδέσει μέσω Bluetooth το K800i σε υπολογιστή και να τον ελέγχει, σα να έχει ένα ποντίκι και ένα πληκτρολόγιο μαζί. Η εμπειρία δεν ήταν και η καλύτερη, αλλά σίγουρα ήταν κάτι ξεχωριστό. Επίσης, το K800i είχε πλήρη υποστήριξη MP3 και 3D Java παιχνιδιών, με χορταστική μνήμη 64MB, επεκτάσιμη έως και 2GB μέσω καρτών M2 της Sony.
Η Sony Ericsson της καρδιάς μας
Ακόμα θυμάμαι την εποχή που οι χρήστες κινητών είχαν είτε Sony Ericsson είτε Nokia συσκευές, με εταιρείες όπως Nec, Sharp και Motorola να προσπαθούν αλλά στην τελική να αποτυγχάνουν, πάντα μιλώντας για την ελληνική αγορά. Το K800i ήταν το κινητό που μας έμαθε τι θα πει να έχεις κάμερα στο κινητό σου, η συσκευή που ζήλευαν όλοι αλλά και δανειζόντουσαν για να βγάλουν φωτογραφία. Ναι, υπήρχαν και άλλες επιλογές εκεί έξω, όμως μιλάμε για ένα από τα δυνατότερα ονόματα στην αγορά.
Το K800i ήταν αγαπημένο για πολλούς λόγους: ήταν ξεχωριστό, είχε απίστευτη για την εποχή κάμερα και προσέφερε όλα εκείνα που περίμεναν οι χρήστες Sony Ericsson να βρουν σε μία συσκευή του brand. Σίγουρα ο χρόνος δε στάθηκε και τόσο ευνοϊκός στην εν λόγω πρόταση, καθώς δεν προσπάθησε ποτέ να γίνει smart συσκευή. Όμως, αυτό που προσπάθησε είναι να μάθει στον κόσμο τι θα πει καλή κάμερα σε κινητό και εκεί τα κατάφερε υπέροχα.
Sony Ericsson K800i: Το πρώτο Cyber-shot [Throwback] – Techblog.gr
Κώστας Λεοντιάδης