Με τις παράνομες αμμοληψίες, καταστρέφονται οι παραλίες στα νησιά μας

• Γράφει ο Δημήτρης Δόγκας

Το μοναδικό φυσικό τοπίο των Ελληνικών νησιών που θαυμάζει ο κόσμος όλος κι ονειρεύεται να το δει από κοντά, έχει ως ουσιώδες συστατικό την άμμο. Αυτό το απλό στοιχείο που αφθονεί δίνει το ξεχωριστό χρώμα στα νησιά μας και κάνει τη θάλασσα ελκυστική για κολύμπι και για παραμονή επί ατέλειωτες ώρες στις Ελληνικές ακροθαλασσιές!

Αφθονεί η άμμος αλλά όταν από κάπου αφαιρεθεί, τότε αυτό το υπέροχο τοπίο τραυματίζεται σοβαρά, τόσο αισθητικά όσο και λειτουργικά, αν εκεί που κάποτε ήταν οι αμμουδιές του Ομήρου απομείνει ξαφνικά πέτρα ή λάσπη ή απομειωμένο αισθητικά το φυσικό περιβάλλον. Και θα απομείνει έτσι για πολλές εκατοντάδες χρόνια μετά, μέχρι το θρυμμάτισμα της πέτρας από τα φυσικά φαινόμενα και το κύμα να ξαναφτιάξουν, αν ξαναφτιάξουν, αυτό που έκανε άλλα τόσα εκατοντάδες χρόνια να δημιουργηθεί.

Και δυστυχώς το τοπίο συνεχώς τραυματίζεται από τις παράνομες αμμοληψίες. Λίγοι έξυπνοι, με την ανοχή δυστυχώς των ντόπιων και την αδιαφορία των ελεγκτικών μηχανισμών κάνουν μεγάλες αμμοληψίες για να κερδίσουν μερικές εκατοντάδες η λίγες χιλιάδες ευρώ. Χτίζουν οι πολλοί για να κερδίσουν από τον τουρισμό και οι λίγοι, προκειμένου να κερδίσουν συγκριτικά ελάχιστα χρήματα, προκαλούν ανυπολόγιστη καταστροφή στο περιβάλλον αλλά και στη συνολική προσπάθεια για ανάπτυξη των κατοίκων.

Κάθε χρόνο επισκέπτομαι την Νάξο και απ’ όσο μπόρεσα να περιηγηθώ, είδα στην περιοχή Αλυκό ονειρεμένους αμμόλοφους με κέδρους, όπου κάποτε τα παιδιά μου κατρακυλούσαν για παιγνίδι, να απογυμνώνονται από την άμμο. Και να ακούς μετά αστείες δικαιολογίες πως την πήρε τάχα η θάλασσα. Φέτος στην περιοχή Καστράκι, σε μια εξαιρετική παραλία που οι ντόπιοι αποκαλούν Σαχάρα, από την ακροθαλασσιά βρήκα να λείπει πάλι ένα μεγάλο μέρος της άμμου διαστάσεων 70 x 10 μέτρων.

Υπολόγισα πρόχειρα απώλεια τουλάχιστον 250 κυβικών μέτρων ωραίας ψιλής άμμου κατάλληλης για οικοδομικές εργασίες. Τώρα εκεί που κάποτε ήταν η παραλία γεμάτη με λουόμενους δεν βρίσκεται σχεδόν κανείς, μια και η στάθμη της άμμου είναι πλέον πιο χαμηλή από της θάλασσας έτσι ώστε η άμμος να είναι μονίμως υγρή! Μα πόσο αξίζει αυτό το φορτίο άμμου για να αντιστοιχεί στην τόσο μεγάλη καταστροφή που φέρνει η απώλειά του; Ή πάλι να πιστέψουμε ότι το έκλεψε ο χειμέριο κύμα;

Ακόμα κι αν ήταν έτσι η πολιτεία οφείλει να ελέγξει την καταστροφική αυτή κλοπή των δώρων της φύσης που κανείς δεν μπορεί να αγνοεί πλέον ότι υφίσταται. Όσο μεγαλύτερη η ανοικοδόμηση τόσο μεγαλύτερα τα κίνητρα και η ένταση του φαινομένου. Πρέπει λοιπόν αποφασιστικά να ελέγξει τα παραστατικά διακίνησης της άμμου κυρίως όσων εμπορεύονται το υλικό καθώς και αν αυτή προέρχεται από θάλασσα ή όχι. Αλλιώς δεν υπάρχει έλεος από την ανοησία, την απληστία και την μικροψυχία των ανθρώπων.