Covid-19 και Μεταναστευτικό/Προσφυγικό ήρθαν να αναζωπυρώσουν τη φωτιά που για καιρό σιγοκαίει στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήρθαν να αναβιώσουν την ανησυχία για το μέλλον της το οποίο πελαγοδρομεί εδώ και χρόνια μεταξύ της ευρωπαϊκής εκκοσμίκευσης και της χριστιανικής κληρονομιάς της.
Η προσέγγιση που διέπει την ερμηνεία των ευρωπαϊκών σχέσεων στρέφεται γύρω από ζητήματα νομισματικής και ευρύτερης οικονομικής υφής, ως επί το πλείστον, ενώ ζητήματα όπως είναι η θρησκευτική ταυτότητα λαμβάνονται ως δεδομένα, κάνοντας πως δεν βλέπουμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Το κοινό νόμισμα, τα ανοικτά σύνορα και το ελεύθερο εμπόριο φαίνεται να είναι πιο ευσεβείς στόχοι παρά η πνευματική καλλιέργεια των λαών της Ένωσης, οι οποίοι συνήθισαν να βλέπουν τα άλλα κράτη μέλη ως οικονομικές μονάδες όπου η μία δανείζει την άλλη και όλες μαζί δανείζονται με χαμηλά επιτόκια.
Την ίδια στιγμή, θαρρείς πως τα κεκτημένα του Μάη του ‘68 ήρθαν να σφραγίζουν για πάντα την τύχη της Ένωσης, η οποία, 50 χρόνια τώρα, εγκλωβισμένη στη συμπεριφορά που έσπειρε η Νεωτερικότητα αρκείται στο να αποδέχεται, στον βωμό της πολιτικής ορθότητας, κάθε ελευθεριακή μειοψηφία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: www.pemptousia.gr/