Γύρισαν την πλάτη στην πόλη και δημιούργησαν το δικό τους επίγειο παράδεισο στη Δρυμιά της Ξάνθης. Εκείνος και η σύζυγός του, έχουν ένα μικρό κτήμα τριών –τεσσάρων στρεμμάτων σπαρμένο με λαχανικά και δένδρα. «Είναι ανάμεικτα, κάνουμε φυσική καλλιέργεια. Και ό,τι απομένει από την παραγωγή μεταποιείται, τίποτα δεν πετιέται.» δηλώνει ο κος Μπάμπης Ποιμενίδης καμαρώνοντας για τον πολύ όμορφο τόπο που επέλεξαν να ζήσουν εγκαταλείποντας τους θορύβους και τα άγχη της Μεγαλούπολης.
Στον πάγκο του έχει τοποθετήσει μαρμελάδες, λικέρ, σάλτσες, σούπες, τουρσί, ζυμαρικά λίγα μόνο από τα προϊόντα που παρασκευάζουν στην Οικοτεχνία τους, την Οικοτεχνία «Ροδόπης Γέννημα». « Είναι μπελάς η ανανέωση της άδειας. Μεγάλη η γραφειοκρατία που ταλαιπωρεί τους αγρότες κι αν λάβεις υπόψιν σου ότι οι περισσότεροι αγρότες δεν έχουν τις γραμματικές γνώσεις που χρειάζονται, είναι βαριά η ταλαιπωρία. Εγώ δεν δυσκολεύτηκα γιατί στην προηγούμενη δουλειά μου είχα συνεχή επαφή με τις δημόσιες υπηρεσίες, οπότε , μπορούσα να καταλάβω από διαδικασίες, αλλά για έναν άνθρωπο που είναι αγρότης, είναι περίπλοκα» καταθέτει μην κρύβοντας το νοιάσιμο του για τους καλλιεργητές της γης.
Όσον αφορά στο «ταμείο» που ο ίδιος κάνει έχοντας αφήσει για τα καλά πίσω του την πόλη και ζώντας στο βουνό; «Εξαιρετικά!» απαντά και σπεύδει να ξεκαθαρίσει: « Όχι οικονομικά, αλλά από κάθε άλλη άποψη το ταμείο είναι θετικό, πολύ θετικό.»
Όπως υποστηρίζει ο κος Ποιμενίδης: «Η λύση είναι στα βουνά τελικά». Όμως δεν φαίνεται πολλοί να συμμερίζονται την άποψή του. «Δυστυχώς τα εγκαταλείπουν οι άνθρωποι. Ενώ αρκετοί συνειδητοποιούν ότι η λύση είναι στα βουνά, ελάχιστοι το τολμούν. Μας λένε :«Τι καλά που εσείς το κάνατε!» Το να το τολμήσουν όμως όχι.»
Έτσι, την περίοδο του Χειμώνα είναι δώδεκα κάτοικοι όλοι κι όλοι και το καλοκαίρι φτάνουν τους είκοσι. Θα μπορούσαν να ζωντανέψουν ξανά τα χωριά και με ποιόν τρόπο; τον ρωτάμε για να τον ακούσουμε να απαντά με προβληματισμό: «Δεν βλέπω να ξαναζωντανεύουν, είναι διάφοροι «Δον Κιχώτες» που θα πάνε και θα εγκατασταθούν, δεν βλέπω, όμως, κάτι άλλο να γίνεται, θα αδειάσουν τα χωριά κι άλλο. Ο κόσμος θέλει να πάει να μείνει στις πόλεις και αυτό κάνει. Ελπίζουν ότι εκεί θα βρουν σωτηρία και δυνατότητα επιβίωσης. Βασανίζονται στις πόλεις το βλέπω στα πρόσωπά τους. Όποτε πηγαίνω στην πόλη , θέλω να φύγω τρέχοντας, βλέπω τα πρόσωπά τους και λέω: «Καλά έκανα που έφυγα!» Κρίμα που δεν το κάνουν κι αυτοί.»
Φώτο:Ο κος Μπαμπης Ποιμενίδης από τη Δρυμιά ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
www.ert.gr
Μαρία Νικολάου