- Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΙΜΙΤΖΗΣ
Α. Δεν είναι όλοι τέλειοι, αλλά χωρίς αυτούς δεν μπορούμε να κάνουμε.
Β. Εάν δεν υπήρχαν, και σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, μαύρα κοράκια θα μας έτρωγαν! Πασίγνωστο παρελθόν! Ούτε καν η τάση τής φεουδαρχίας δεν έχει εκλείψει ακόμη!
Γ. Υπακούνε στα αφεντικά τους, και η γνώμη τους επηρεάζεται από αυτό… Επίσης γνωστό σε όλους μας, όπου και αν έχουμε δουλέψει στην Αγορά! Αν δεν παινέψεις τη δουλειά σου, και τα προϊόντα της, «πέφτουν και σε πλακώνουν…» (Εκτός, τέλος, και βρεις αλλού εργασία, όπου και εκεί ισχύουν τα ίδια!…)
Δ. Υπάρχουν όμως μερικοί, συνήθως παλιοί, που το όνομά τους υπερισχύει των αφεντικών τους, δηλ. που αυτοί τούς έχουν ανάγκη, και γράφουν συχνά κόντρα στην γενική γραμμή τής Επιχείρησης, που οι αναγνώστες τους είμαστε πολλοί, και τους προτιμάμε πολύ, μαθαίνοντας και τις κακοτοπιές τής γενικής γραμμής… που κι εμείς υποστηρίζουμε! Είναι γνωστό ότι δύσκολα αλλάζουμε π.χ. εφημερίδα ή και σταθμό, όταν πρόκειται για ειδήσεις.
Ε. Αλλά… θα μου επιτρέψουνε και μερικές ψιλοδιορθώσεις, αρκετά αναγκαίες!
Όταν λένε ειδήσεις από το ραδιόφωνο, που είναι ακουστικές και προφανώς όχι έντυπες, ώστε να μπορούμε να επανέλθουμε να ξαναδιαβάσουμε κάτι που δεν το «πιάσαμε» με την πρώτη,
ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΣ ΛΈΝΕ ΜΕ ΤΑΧΎΤΗΤΑ ΑΣΤΡΑΠΗΣ! ακόμη και στα Ελληνικά! Και προπαντός όταν είναι κύρια ονόματα, ξένες λέξεις (πολύ σύνηθες πλέον) ή ακόμη περισσότερο, ξένα κύρια ονόματα ή και φίρμες όπως και ξένους όρους! Χρειάζεται ο ακροατής, κάπως παραπάνω χρόνο για να νιώσει την είδηση! (Να μάθετε να εκφωνείτε σωστά και τους μεγάλους αριθμούς, όπως π.χ. των τηλεφώνων για να μας εντυπώνονται…)
ΕΠΕΙΔΗ οι ειδήσεις; ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ! Δεν είναι κάποια υποχρεωτική διεκπεραίωση εκ μέρους τους! Αν εμείς τις χάνουμε τελικά, δεν υπάρχει λόγος και να τις λένε!
Μην ισχυριστούν ότι έτσι τις λένε και οι Αμερικάνοι, γιατί προσωπικά δεν είμαι και πολύ ενθουσιασμένος από όσα καταλαβαίνει ή ξέρει ο λαός τους… από ειδήσεις…
Επίσης, όταν ρωτάνε κάτι σε κάποιον προσκαλεσμένο τους, στο ρ/φ ή την τ/β, έχουν την τάση να απαντούν οι ίδιοι αντίς για τον άλλον! Έτσι και πάρει ανάσα, λένε αμέσως αυτό που δήθεν θα έλεγε εκείνος!
Γνωστό, έ;…
Και ακόμη, απορώ με τον Μπάμπη, πώς αντέχει τα παράσιτα στην παρουσία του 9 με 10! Μιλάμε για θαύμα υπομονής! Γιατί εμείς όσο και αν θέλουμε να τον ακούσουμε, τελικά δεν τα καταφέρνουμε… Και δεν υπάρχει και κανένας λόγος για τα παράσιτα! Πώς και γιατί, στα καλά καθούμενα;
«Τα παιδία παίζει»;
Όμως τα ‘παράσιτα’, όταν κάνουν ‘μόνοι τους’ εκπομπή, δεν παρασιτούν καθόλου, και τους ακούμε μιας χαρά…
Επίσης, αλλού τώρα, ο συμπαθής Πολυλογάς έχει ξεπεράσει εαυτόν, και έχει πλέον γίνει Μονολογάς!
Και η κυρία που τον συνοδεύει στην εκπομπή, παρ’ όλη την επιμονή της και το θάρρος της(!), καταφέρνει κάπως να πετάει και κάποια λέξη πού και πού, η δε απελευθέρωσή της για ολόκληρη πρόταση είναι σπάνια, και όποτε, προς το τέλος πάλι παίρνει Αυτός το λόγο, με την διευκρίνιση «ξέρω, ξέρω», ή «κατάλαβα, κατάλαβα», ως ΕΑΝ ο διάλογος γίνεται γι’ Αυτόν και όχι για ΕΜΑΣ!
Να θυμίσω στους Δημοσιογράφους, επίσης, για να το μάθουνε και οι Πολιτικοί, ότι ρήμα «συνδράμω» δεν υπάρχει στον Ενεστώτα τής Οριστικής, αλλά «συντρέχω» και μόνον, και το «συνδράμω» λέγεται σε όλους τούς άλλους χρόνους και εγκλήσεις μόνον! (Υπάρχουν τόσα υπέροχα μεγάλα και μαγευτικά λεξικά πλέον, που είναι κρίμα να τα αγνοείτε…)
Λυπάμαι που μακρηγορώ, αλλά δεν μπορώ ν’ ακούω ότι όλοι οι Έλληνες είναι «συμπολίτες μας»!!! Όλοι οι Έλληνες δεν είμαστε ούτε από τη ίδια πόλη, ούτε από το ίδιο χωριό! Είμαστε από την ίδια χώρα! Όλοι οι Έλληνες είμαστε «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ»! Τι λέμε αυθόρμητα όταν συναντάμε κάποιον δικό μας σε ξένη χώρα; Του λέμε, «Γεια σου συμπολίτη», ή «Γεια σου πατριώτη»;! Πιο πολύ τα γράφω και για τους ‘κλασαυχενιζόμενους’ Πολιτικούς όταν μιλούν πάνω από την Έδρα τους…