Κάθε νύχτα αμέτρητα μικρά πλάσματα της θάλασσας αναδύονται από τα βάθη του ωκεανού και πλησιάζουν στην επιφάνεια για να τραφούν. Αυτή η γιγαντιαίας κλίμακας μετανάστευση είναι η μεγαλύτερη στον πλανήτη και αποτελεί κρίσιμο τμήμα της τροφικής αλυσίδας και του κλιματικού συστήματος της Γης- και μελετήθηκε για πρώτη φορά σε παγκόσμια κλίμακα μέσω της χρήσης λέιζερ από το διάστημα.
Επιστήμονες παρατήρησαν αυτή την κάθετη μετανάστευση χρησιμοποιώντας τον δορυφόρο CALIPSO (Cloud- Aerosol Lidar and Infrared Pathfinder Satellite Observations), ένα κοινό εγχείρημα της NASA και της γαλλικής διαστημικής υπηρεσίας (Centre National d’Etudes Spatiales), που εκτοξεύτηκε το 2006. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν στο Nature.
«Είναι η πιο πρόσφατη μελέτη που επιδεικνύει κάτι που προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς: Πως τα lidar έχουν την ευαισθησία να παρέχουν επιστημονικά χρήσιμες μετρήσεις ωκεανού από το διάστημα» είπε ο Κρις Χόστετλερ, επιστήμονας στο Langley Research Center της NASA στο Χάμπτον της Βιρτζίνια και ένας από τους συντελεστές της έρευνας. «Νομίζω πως απλά αγγίζουμε την επιφάνεια της συναρπαστικής νέας ωκεανικής επιστήμης που μπορεί να επιτευχθεί μέσω lidar».
Η μελέτη εξετάζει το φαινόμενο που είναι γνωστό ως Diel Vertical Migration (DVM), όπου μικρά πλάσματα της θάλασσας ανεβαίνουν από τον ωκεανό τη νύχτα για να τραφούν με φυτοπλαγκτόν κοντά στην επιφάνεια και μετά επιστρέφουν στον βυθό, λίγο πριν την αυγή. Οι επιστήμονες θεωρούν αυτή την καθημερινή μετακίνηση ανά τον κόσμο τη μεγαλύτερη μετανάστευση πλασμάτων στη Γη από άποψης συνολικών αριθμών.
«Αυτό που μας επέτρεψε το lidar από το διάστημα ήταν να παρατηρούμε αυτά τα ζώα σε παγκόσμια κλίμακα κάθε 16 ημέρες για 10 χρόνια» είπε ο Μάικ Μπέρενφελντ, επικεφαλής της έρευνας και ερευνητής στο Oregon State University. «Ποτέ δεν είχαμε τέτοιου είδους παγκόσμια κάλυψη που να μας επέτρεπε να εξετάζουμε τη συμπεριφορά, την κατανομή και την έκταση της παρουσίας αυτών των ζώων».
Εστιάζοντας στις πιο τροπικές και υποτροπικές περιοχές του ωκεανού, οι ερευνητές βρήκαν πως, αν και υπάρχουν λιγότερα πλάσματα που μεταναστεύουν κάθετα σε λιγότερο πλούσια σε θρεπτικές ουσίες και καθαρότερα νερά, αποτελούν μεγαλύτερο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού ζώων σε εκείνες τις περιοχές. Αυτό συμβαίνει επειδή η μετανάστευση είναι μια συμπεριφορά που έχει αναπτυχθεί κυρίως για την αποφυγή θηρευτών την ημέρα.
Σε πιο θολά και πιο πλούσια σε θρεπτικές ουσίες ύδατα, η παρουσία των ζώων που επιδίδονται σε DVM είναι μεγαλύτερη, μα αντιπροσωπεύουν μικρότερο κλάσμα του συνολικού πληθυσμού των ζώων, επειδή οι θηρευτές που κυνηγούν με την όρασή τους έχουν μειονέκτημα. Σε αυτές τις περιοχές, πολλά πλάσματα μένουν κοντά στην επιφάνεια τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα.
Οι επιστήμονες επίσης παρατήρησαν μακροπρόθεσμες αλλαγές στις μεταναστευτικές τάσεις των ζώων, που πιθανότατα οφείλονται στις διακυμάνσεις του κλίματος. Αξίζει να σημειωθεί πως τα δεδομένα αυτά είναι χρήσιμα και για σκοπούς που σχετίζονται με την αλιεία, καθώς τα ζώα αυτά αποτελούν σημαντική πηγή τροφής για μεγαλύτερους θηρευτές που κινούνται στα βάθη του ωκεανού- και αποτελούν με τη σειρά τους θηράματα για τους αλιείς: Όσο μεγαλύτερο το σήμα DVM, τόσο μεγαλύτερος ο πληθυσμός των ψαριών που μπορούν να ζουν στα μεγαλύτερα βάθη.