Σε εκδήλωση, παρουσία της Πολιτικής και Φυσικής ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας, με την οποία κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών (25η Νοεμβρίου), στην αίθουσα «Φάρος» του Κέντρου Πολιτισμού «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος», συμμετείχε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής ν. Λάρισας Ευαγγελία Λιακούλη, εκπροσωπώντας και μεταφέροντας τους χαιρετισμούς της Προέδρου του Κινήματος Φώφης Γεννηματά.
Οι εκδηλώσεις, όπως και η ευρύτερη εκστρατεία ενημέρωσης διοργανώθηκαν με πρωτοβουλία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής & Ισότητας των Φύλων και το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας των Φύλων (ΚΕΘΙ).
Σκοπός της κοινής δράσης είναι η διαμόρφωση ενός πλαισίου ολοκληρωμένης ενημέρωσης των πολιτών, που αποσκοπεί στην πρόληψη, αλλά και την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών. Οι πολίτες είχαν, παράλληλα, την ευκαιρία να ενημερωθούν σχετικά με το ρόλο των νέων Υπηρεσιών Αντιμετώπισης της Ενδοοικογενειακής Βίας της Ελληνικής Αστυνομίας.
Η βουλευτής Λάρισας στην τοποθέτησή της τόνισε πως «η 25η Νοεμβρίου, Ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, είναι μια μέρα, που επιβάλλεται να υπάρχει, μέχρι να εξαλειφθεί απολύτως το φαινόμενο αυτό. Αστερίσκοι, παρενθέσεις και «ναι μεν, αλλά», δεν χωρούν εδώ», συμπληρώνοντας πως «παρά την σχετική ευαισθητοποίηση των πολιτικών κομμάτων, αλλά και των αρμόδιων κρατικών φορέων, δυστυχώς, δεν κάνουμε ακόμη αρκετά».
«Οι γυναίκες εξακολουθούν να δολοφονούνται, τόσο βιολογικά, όσο και ως χαρακτήρες, σε πολλών ειδών και επιπέδων σχέσεις: σχέσεις οικογενειακές, ερωτικές, επαγγελματικές, κοινωνικές. Και το ότι αυτές οι «δολοφονίες» δεν συνιστούν βιολογικό θάνατο, αυτό δεν σημαίνει πως είναι μικρότερης σημασίας. Γιατί ανθρώπινο ον που δεν αυτοπραγματώνεται, ανθρώπινο ον που δεν του επιτρέπεται να εξελιχθεί στο maximum των δυνατοτήτων του, είναι σαν νεκρό. Μην υποτιμούμε λοιπόν την καθημερινή βία που οι γυναίκες υφίστανται, ακόμη και σε λεκτικό επίπεδο, παντού στον κόσμο και στη χώρα μας. Είναι τεράστιας σημασίας η κατανόηση, πως η βία περνάει μέσα από το πιο καθημερινό επίπεδο – το λεκτικό – για να γιγαντωθεί, όταν τα πράγματα ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο, και στο σωματικό επίπεδο», συμπλήρωσε η Ευαγγελία Λιακούλη χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί το κείμενο του χαιρετισμού της Ευαγγελίας Λιακούλη:
Κύριε Υπουργέ,
Κύριε Αρχηγέ της Ελληνικής Αστυνομίας
Αγαπητές φίλες και φίλοι.
Με μεγάλη μου χαρά βρίσκομαι σήμερα στην εκδήλωσή σας, εκπροσωπώντας και μεταφέροντας τους θερμούς χαιρετισμούς της Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, κ. Φώφης Γεννηματά.
Ήρθα με χαρά, αλλά και με πολλή περίσκεψη, γνωρίζοντας το ηθικό βάρος που πέφτει στους ώμους μου, προκειμένου να εκπροσωπήσω επάξια όχι μόνο το Κίνημά μας και την Πρόεδρό του, αλλά και τις γυναίκες, μια ημέρα σαν κι αυτή, μια ημέρα Μνήμης· μιας ημέρας που αφορά κατεξοχήν αυτές.
Η 25η Νοεμβρίου, Ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, είναι μια μέρα, που επιβάλλεται να υπάρχει, μέχρι να εξαλειφθεί απολύτως το φαινόμενο αυτό.
Αστερίσκοι, παρενθέσεις και «ναι μεν, αλλά», δεν χωρούν εδώ.
Και δεν χωρούν με κατηγορηματικό τρόπο.
Αν και πολύ φοβάμαι πως παρά την ευαισθητοποίηση, παρά τις έμπρακτες κινήσεις, που όλα τα κόμματα και όλοι οι οργανωμένοι φορείς του Ελληνικού Κράτους καταδεικνύουν σε ό,τι αφορά το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών, η 25η Νοεμβρίου θα συνεχίσει για πολύ καιρό να υπάρχει στην ατζέντα μας και να μας υπενθυμίζει πως ακόμη δεν κάνουμε αρκετά.
Να μας θυμίζει πως έχουμε να διανύσουμε πολύ δρόμο ακόμη, προκειμένου να επιτύχουμε το αυτονόητο: την απόλυτη ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, ένα αίτημα, που αναγκαστικά περνάει και μέσα από την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
«Μας τηλεφωνούν γυναίκες κάθε ηλικίας, με ή χωρίς μεταναστευτικό υπόβαθρο, με ή χωρίς αναπηρία. Η γραμμή επικοινωνίας δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η βία μπορεί να πλήξει οποιαδήποτε γυναίκα» σημειώνει σε πρόσφατη έκθεσή της η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Οικογενειακών Ζητημάτων της Γερμανίας.
Κι αν αυτά συμβαίνουν στην «καρδιά» της πολιτισμένης Ευρώπης, τη Γερμανία, τι μπορεί να συμβαίνει αλλού, σε λιγότερο σταθερές γωνιές του πλανήτη;
Στη Χιλή για παράδειγμα, που τις τελευταίες εβδομάδες βιώνει μια πρωτοφανή πολιτική κρίση;
Πριν λίγες ημέρες, η Ντανιέλα Καράσκο, καλλιτέχνης του δρόμου, πήρε μέρος σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Σε μια από αυτές συνελήφθη και πριν μερικές μέρες βρέθηκε νεκρή κρεμασμένη από χειροπέδες πάνω σε ένα φράχτη. Οι επίσημες αρχές μιλούν για αυτοκτονία.
Κανείς από αυτούς βέβαια δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει στο ερώτημα, πώς αλήθεια γίνεται να αυτοκτονήσει κάποια, ευρισκόμενη σε ένα φράχτη με χειροπέδες στα χέρια…
Το ίδιο και η Αλμπερτίνα Μαρτίνεζ, φωτογράφος.
Συμμετείχε ενεργά στις αντικυβερνητικες διαδηλώσεις, θέλοντας με τις φωτογραφίες να αναδείξει τις βιαιοπραγίες κατά των γυναικών. Βρέθηκε νεκρή. Από το σπίτι της έλειπαν η κάμερα, το σημειωματάριο, τα αρχεία της και κάθε ντοκουμέντο που μπορούσε να χρησιμεύσει ως απόδειξη.
Ακόμη δολοφονούνται γυναίκες στον δυτικό κόσμο – ναι, η Χιλή ανήκει στον δυτικό κόσμο – μήπως γιατί συμμετέχουν σε ένα κατεξοχήν «αντρικό παιχνίδι», την πολιτική;
Η απάντηση, δυστυχώς, είναι ναι…
Όπως εξακολουθούν να δολοφονούνται, τόσο βιολογικά, όσο και ως χαρακτήρες, σε πολλών ειδών και επιπέδων σχέσεις: σχέσεις οικογενειακές, ερωτικές, επαγγελματικές, κοινωνικές.
Και το ότι αυτές οι «δολοφονίες» δεν συνιστούν βιολογικό θάνατο, αυτό δεν σημαίνει πως είναι μικρότερης σημασίας.
Γιατί ανθρώπινο ον που δεν αυτοπραγματώνεται, ανθρώπινο ον που δεν του επιτρέπεται να εξελιχθεί στο maximum των δυνατοτήτων του, είναι σαν νεκρό.
Μην υποτιμούμε λοιπόν την καθημερινή βία που οι γυναίκες υφίστανται, ακόμη και σε λεκτικό επίπεδο, παντού στον κόσμο και στη χώρα μας.
Είναι τεράστιας σημασίας η κατανόηση, πως η βία περνάει μέσα από το πιο καθημερινό επίπεδο – το λεκτικό – για να γιγαντωθεί, όταν τα πράγματα ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο, και στο σωματικό επίπεδο.
Αγαπητές φίλες και φίλοι.
Ο δυτικός πολιτισμός, αναμφισβήτητα και σε καθημερινή βάση, προοδεύει.
Στην Ιστορία όμως δεν υπάρχει καμιά διαδικασία, που να είναι γραμμική.
Όλα «ασθμαίνουν», όλα αντιφάσκουν, όλα εξομαλύνονται στην πορεία, μέσα από την ώσμωσή τους και τη μεταξύ τους αντιπαράθεση, μέχρι οι άνθρωποι και οι κοινωνίες τους να πέσουν σε μια νέα αντίφαση, και όλα πάλι από την αρχή…
Έτσι προχωράμε, εξελικτικά.
Σε κάθε κοινωνική, οικονομική, πολιτική αντίφαση του πολιτισμού μας, όμως, οι γυναίκες είναι οι πρώτες που «πληρώνουν τη νύφη».
Όπως λέει και ο πανεπιστημιακός Yuval Noah Harari στη διεθνή εκδοτική επιτυχία του, “Sapiens”:
«Διαφορετικές κοινωνίες υιοθετούν διαφορετικά είδη φαντασιακών ιεραρχιών. Η φυλή – λευκός ή νέγρος – ήταν πολύ σημαντικός τρόπος ιεράρχησης για την Αμερική, μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η κάστα – βραχμάνοι, μεσαίοι και παρίες – για την Ινδία. Ο διαχωρισμός μεταξύ πλουσίων και φτωχών ακόμη και στις δυτικές κοινωνίες των ημερών μας. Εντούτοις, μια ιεραρχία έχει υπάρξει κεφαλαιώδους σημασίας σε όλες τις γνωστές ανθρώπινες κοινωνίες: η ιεραρχία του φύλου. Με τις γυναίκες, τους homo sapiens με μήτρα», όπως χαρακτηριστικά μας ονομάζει ο Καθηγητής, «να βρίσκονται μονίμως στη δεύτερη θέση της ιεράρχησης, κάτω από τους άντρες».
Και αυτή η αντανακλαστικά δεύτερη θέση, μια θέση που δεν εδράζεται σε κανένα βιολογικό παράδειγμα, συνιστά καθαρά μια κοινωνική κατασκευή, δηλαδή ένα σύνολο ιδεών.
Κάτι που βρίσκεται μόνο μέσα στο κεφάλι μας.
Αυτά τα ψευδεπίγραφα set ιδεών έχουμε πρωτίστως χρέος να αλλάξουμε συλλογικά ως κοινωνία, γιατί μόνο έτσι προοπτικά θα πάψουμε να μιλάμε και για το όνειδος της βίας κατά των γυναικών.
Αλλάζοντας την ιδέα, αλλάζει και η πράξη.
Ας βγούμε λοιπόν από το «κουτάκι» του κυρίαρχου λόγου που κρατά την γυναίκα σε δευτερεύουσα θέση και όλα θα αλλάξουν.
Και πιστέψτε με, δεν υπάρχει σκληρότερη εργασία για μια ανθρώπινη ύπαρξη, από το να αλλάξει τις ιδέες της…
Ας το προσπαθήσουμε όμως, γιατί αυτό το αποτέλεσμα σίγουρα θα αξίζει.