Αυτό μας λέει η έκθεση της Γεωλογικής Εταιρίας της Αμερικής σε πρόσφατη παρουσίασή της στην Αριζόνα, πως «η τοποθεσία του Μάτσου Πίτσου δεν είναι τυχαία».
Ο καθηγητής γεωλογίας Rualdo Menegat συνέχισε: «Θα ήταν αδύνατο να χτίσεις ένα τέτοιο πράγμα στα ψηλά βουνά αν το υπόστρωμα δεν ήταν θρυμματισμένο».
Γιατί επέλεγαν όμως αυτά τα σημεία; Σαν σκαλισμένο στις Περουβιανές Άνδεις, το Μάτσου Πίτσου στέκεται αγέρωχο σε υψόμετρο 2.400 μέτρων. Αυτή η καστρόπολη των 200 κτισμάτων ήταν μάλιστα ένα από τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα της αυτοκρατορίας των Ίνκας, με πληθυσμό πάνω από 1.000 ανθρώπους στην ακμή του, σύμφωνα με τα στοιχεία της UNESCO.
Από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε στον σύγχρονο κόσμο το 1911, το Πάτσου Πίτσου έχει προκαλέσει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις. Οι ερευνητές αναρωτιόνταν διαχρονικά γιατί έχτιζαν οι Ίνκας τόσο περίτεχνα κτίσματα σε τόσο δύσβατες περιοχές.
Και τώρα φαίνεται πως η απάντηση κρύβεται στα έγκατα της Γης.
Στη μελέτη συνδυάστηκαν γεωλογικές πληροφορίες και δορυφορικές εικόνες και αποκαλύφθηκε πως το Μάτσου Πίτσου είναι χτισμένο πάνω σε ένα πλέγμα τεκτονικών θραυσμάτων και γεωλογικών γραμμών διαφόρων μεγεθών.
«Δείξαμε ότι οι Ίνκας επέλεξαν εσκεμμένα τα σημεία συμβολής των τεκτονικών πλακών για να χτίσουν τις πόλεις τους. Πράγματι, στο Μάτσου Πίτσου οι πέτρες είναι τόσο θρυμματισμένες που έτσι έγινε δυνατό να χτιστεί η πόλη σε τέτοια τοπογραφικά ύψη, στρατηγικά ασφαλή τόσο απέναντι σε γεωλογικούς κινδύνους όσο και στις αφιλόξενες συνθήκες των Άνδεων», καταλήγει η μελέτη.
Το Περού είναι εξαιρετικά σεισμογενές, οι πέτρες του Μάτσου Πίτσου χορεύουν ωστόσο σε κάθε σεισμό και παραμένουν στη θέση τους, μοιάζοντας ανεπηρέαστες από τη δραστηριότητα. Μιλάμε εξάλλου για πέτρες που έχουν τοποθετηθεί η μία δίπλα στην άλλη χωρίς αρμούς, κι όμως δεν μπορείς ούτε πιστωτική κάρτα να χωρέσεις ανάμεσά τους.
Πώς γίνεται να γνώριζαν οι Ίνκας για όλα αυτά που συμβαίνουν κάτω από το έδαφος, αυτό είναι προφανώς μια άλλη ιστορία…