Υπάρχουν επιδημιολογικές μελέτες που δείχνουν, ότι η ανεπάρκεια βιταμίνης D προκαλεί αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη, ιδιαίτερα τύπου 2.
Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι, σε ορισμένες ομάδες πληθυσμού, ο κίνδυνος διπλασιάζεται.
Ωστόσο,είναι πολύ δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς επαρκώς αυτές τις επιδημιολογικές μελέτες. Αυτό συμβαίνει επειδή η ανεπάρκεια βιταμίνης D συνοδεύεται πάντα από ένα συγκεκριμένο προφίλ.
Οι περισσότεροι από αυτούς με ανεπάρκεια βιταμίνης D είναι άνθρωποι παχύσαρκοι, ηλικιωμένοι και πολύ συχνά μη ευρωπαϊκής προέλευσης.
Υπάρχουν σίγουρα κάποιοι “συγχυτικοί” παράγοντες στις μελέτες, αλλά όταν “ρυθμιστούν – τροποποιηθούν” για (παχυσαρκία, ηλικία, κλπ), εξακολουθεί να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για σακχαρώδη διαβήτη.
Υπάρχουν υποδοχείς βιταμίνης D στα β κύτταρα, κύτταρα στόχους της ινσουλίνης, στο ήπαρ, στους μύες και στο λιπώδη ιστό.
Πιστεύεται ότι η βιταμίνη D μπορεί να παίξει έναν ρόλο σε αυτούς τους ιστούς (και ως εκ τούτου στην παθοφυσιολογία του διαβήτη τύπου 2). Ασθενείς με ανεπάρκεια βιταμίνης D έχουν μειωμένη λειτουργία – των
β-κυττάρων ή / και αντίσταση στην ινσουλίνη.
Προς το παρόν, οι συστάσεις προς τους ασθενείς μας εξακολουθούν να απαιτούν μάλλον χαμηλές δόσεις της βιταμίνης D, επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι λιπόφιλη και ως εκ τούτου δεν αποβάλλεται με τα ούρα.
Μπορεί να συσσωρεύεται και να προκαλέσει υπερασβεστιαιμία ή νεφρασβέστωση.
Έτσι, προς το παρόν, το μήνυμα έχει ως εξής: Πρόληψη της ανεπάρκειας της βιταμίνης D .
Βιβλιογραφία
Krul-Poel YH, Westra S, Ten Boekel E. Effect of vitamin D supplementation on glycemic control in patients with type 2 diabetes (SUNNY trial): A randomized placebo-controlled trial. Diabetes Care. 2015 May 13.