Ο Μάλτσικ (αγοράκι, στα ρωσικά) ήταν ένα μαύρο ημίαιμο, που για τρία περίπου χρόνια είχε κάνει σπίτι του τον σταθμό Μεντελέγιεφσκαγια του μετρό της Μόσχας.
Είχε φίλους τούς εργαζομένους στο μετρό, τους Μοσχοβίτες που χρησιμοποιούσαν το μετρό για να πηγαίνουν στις δουλειές τους και τους ιδιοκτήτες ενός κοντινού ανθοπωλείου κι ενός κοντινού καπνοπωλείου που φρόντιζαν να μη μένει νηστικός.
Τον Δεκέμβριο του 2001, μια 22χρονη περνούσε μαζί με το Staffordshire μπουλ τεριέ της από το σημείο όπου είχε αποκοιμηθεί ο Μάλτσικ. Ελευθέρωσε το τεριέ πάνω στον Μάλτσικ κι απ’ τη τσάντα της έβγαλε μαχαίρι και τον μαχαίρωσε έξι φορές. Ο ιδιοκτήτης ενός πάγκου εκεί δίπλα προσπάθησε να επέμβει, αλλά ήταν αργά. Το «Αγοράκι» είχε αφήσει την τελευταία πνοή του πριν φτάσει η αστυνομία και το ασθενοφόρο.
Με το θέμα ασχολήθηκε ιδιαίτερα η Ιρίνα Οζιόρναγια, δημοσιογράφος της «Ιζβέστια», που οδήγησε στην εξιχνίαση της ταυτότητας του δράστη. Τα ρεπορτάζ της όλο και περισσότερο έθλιβαν τους Μοσχοβίτες. Και τους εξόργισαν. Μετά από καμπάνια ενός χρόνου, η υπεύθυνη του εγκλήματος καταδικάστηκε.
Ως μια υπενθύμιση για τον Μάλτσικ αλλά και για τα δεινά των χιλιάδων αδέσποτων στη Μόσχα, εκπονήθηκαν σχέδια ανέγερσης μνημείου. Δωρεές άρχισαν να καταφτάνουν από όλη τη Ρωσία και από το εξωτερικό. Διάσημοι καλλιτέχνες του ρωσικού λυρικού θεάτρου, του τραγουδιού, του ρωσικού κινηματογράφου συνεισέφεραν ποσά, και μια ομάδα από Ρώσους καλλιτέχνες και γλύπτες άρχισαν να δουλεύουν.
Τα αποκαλυπτήρια του μπρούτζινου αγάλματος, το οποίο βάφτισαν «Συμπόνια», έγιναν πριν 12 χρόνια. Μέχρι και σήμερα, οι περαστικοί αφήνουν εκεί λουλούδια.