Καθώς τα 28 κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ετοιμάζονται για τις 9ες ευρωεκλογές, ας δούμε γιατί πρέπει και βεβαίως αν πρέπει, να ψηφίσουμε, πέραν φυσικά της νομικής υποχρέωσης που έχουμε.
του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου
Όπως συμβαίνει με όλες τις εκλογές, η ψήφος στις Ευρωεκλογές έχει να κάνει με το μέλλον που επιλέγουμε για τον εαυτό μας. Η συγκεκριμένη ψήφος επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφασίζει για θέματα που έχουν ιδιαίτερο αντίκτυπο στην καθημερινή μας ζωή.
Με το πέρασμα των χρόνων, από τις αρχές του ’50 που ξεκίνησε να λειτουργεί σαν κοινοβουλευτική συνέλευση της ΕΚΑΧ, της πρώτης ευρωπαϊκής κοινότητας και από το 1979 που ξεκίνησε η άμεση εκλογή του από τους πολίτες με καθολική ψηφοφορία σε όλες τις χώρες μέλη, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σταδιακά άρχισε να παίρνει ολοένα και πιο σημαντικές αποφάσεις: π.χ. στο πως θα αναπτυχθεί η οικονομία, πως θα περιοριστεί η κατανάλωση ενέργειας, πως θα διασφαλιστεί η ασφάλεια των τροφίμων που καταναλώνουμε, για να αναφερθούν ενδεικτικά τρεις ζωτικοί τομείς από τους αρκετούς στους οποίους παίζει καθοριστικό ρόλο η λειτουργία του και οι αποφάσεις του. Άρα όταν ψηφίζουμε, επιλέγουμε εκείνους που λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις και σε ένα, τουλάχιστον, βαθμό, μπορούμε να τους επηρεάσουμε και στη συνέχεια με επιστολές, διαβήματα, παραστάσεις, ακροάσεις. Απ’ την άλλη, εάν δεν ψηφίσουμε, αυτονοήτως δεν μας ακούει κανείς.
Ζούμε σε ένα κόσμο που γίνεται όλο και πιο παγκοσμιοποιημένος και ανταγωνιστικός. Κι αυτή η παγκόσμια κοινωνία αντιμετωπίζει σαφώς πολλά προβλήματα, από τη μετανάστευση μέχρι την κλιματική αλλαγή. Ως Ευρωπαίοι βρισκόμαστε ενώπιον επίσης πολλών προκλήσεων. Εκτός από τη μετανάστευση και την κλιματική αλλαγή που προαναφέρθηκε, δυο άλλα κορυφαία προβλήματα, που υφίστανται παγκοσμίως αλλά στα οποία ευαισθητοποιούνται ιδιαίτερα οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, είναι η ανεργία των νέων και η προστασία των προσωπικών δεδομένων.
Όμως, σ’ αυτά τα ζητήματα, όπως και σε άλλα, οι λύσεις μπορούν να βρεθούν πιο εύκολα όταν επιμερίζονται. Π.χ. η Ευρωπαϊκή Ένωση πρωταγωνιστεί, αν μη τι άλλο, στην καινοτομία και στις επενδύσεις που απαιτούνται για να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή. Ακόμη, δραστηριοποιείται περισσότερο σε σχέση με άλλα κράτη ή ενώσεις κρατών, με το συνολικό θεσμικό σύστημα της για να προστατεύσει τον τρόπο ζωής και την ιδιωτική ζωή μας. Και φυσικά η ψήφος μας επιδρά στο να συνεχιστούν αυτές οι προσπάθειες.
Επιπλέον, αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε πως οι «αλήθειες» που αφήνονται χωρίς απάντηση μπορούν εύκολα να μετατρέψουν την πολυμορφία σε πόλωση. Θα δούμε, επίσης, ότι η διακυβέρνηση που έχουμε στην Ευρώπη και η οποία έχει θεμελιωθεί στον κοινό σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών αρχών μπορεί να γίνει ευάλωτη. Το δημοψήφισμα για το Brexit απέδειξε ότι η ΕΕ δεν πρέπει να θεωρείται ως κάτι το δεδομένο. Και, παρόλο που οι περισσότεροι από εμάς θεωρούν τη δημοκρατία αυτονόητη, φαίνεται ότι ακόμα κι αυτή απειλείται, κι όλο και περισσότερο, τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη.
Ακούστε σχετική εκπομπή
Συνεργασία στην έρευνα οπτικού υλικού: Μαρία Σιδηροπούλου
Επεξεργασία φωτογραφιών/γραφημάτων: Mαριάνθη Κόμνου
www.ert.gr
Polydefkis Papadopoulos
image}