Ο εκδότης Γιώργος Χατζηιακώβου είναι ο άνθρωπος που γνώρισε στο ευρύ κοινό-συνεπικουρούντων και των εμφανίσεών του στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ «Στα Άκρα» με τη Βίκυ Φλέσσα-τον Ματθαίο Γιωσαφάτ. Ο Αρμός δεν έχει εκδώσει απλώς τα βιβλία του Γιωσαφάτ, τα έχει προκαλέσει να συμβούν, όπως θα διαβάσετε παρακάτω.
Τον βρήκαμε στη Σκύρο και μας έκανε τη χάρη, μετά το ψάρεμα, να μας μιλήσει για τον ψυχαναλυτή που «ήταν φιλαλήθης σε όλα του», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Για να προσθέσει: «Έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά μάλλον τα έλεγε με τόσο γλυκό τρόπο που όσο δύσκολο και να ήταν να το δεχτείς, στο τέλος το δεχόσουν»
»Το 2007, αποφασίζουμε να εκδώσουμε το σημαντικότατο βιβλίο της αλληλογραφίας μεταξύ του Φρόυντ και του Γιουνγκ. Προτείνουμε λοιπόν στον Πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, Ματθαίο Γιωσαφάτ, να κάνει τον πρόλογο. Αργεί να κάνει τον πρόλογο και το βιβλίο εκδίδεται τον Ιούνιο του 2008.
»Παρουσιάζουμε το βιβλίο τον Οκτώβριο του 2008, στο πατάρι του Αρμού. Το παρουσιάζει ο ίδιος ο Γιωσαφάτ. Εκεί τον βλέπω πρώτη φορά από κοντά. Και βλέπω έναν άνθρωπο να παρουσιάζει την αλληλογραφία Φρόυντ και Γιουνγκ και αισθάνομαι ότι αυτός ο άνθρωπος έχει σημαντικό επιστημονικό υπόβαθρο και τεράστιο ταλέντο να το επικοινωνεί και να το κάνει απλούστατο ερέθισμα για όλο τον κόσμο. Εκπλήσσομαι ευχάριστα και αμέσως μετά την παρουσίαση τού προτείνω να κάνουμε ένα τετραήμερο σεμινάριο, το οποίο έγινε μετά από λίγο καιρό, και ήταν ανοιχτό στο ευρύ κοινό δωρεάν. Έγινε στο πατάρι του Αρμού με θέμα και τίτλο που θα διάλεγε εκείνος και το οποίο θα κάναμε εμείς μετά βιβλίο. Αυτό είναι το βιβλίο “Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια”. Ποτέ δεν υπήρξε χειρόγραφο. Όλη η δουλειά και όλη η επιμέλεια έγινε από τον προφορικό λόγο του Γιωσαφάτ και την έκανε ο Αρμός. Το βιβλίο είχε τεράστια επιτυχία (έχει κάνει 68 επανεκδόσεις), ακριβώς γιατί αυτός ο άνθρωπος είχε τη δυνατότητα με απλούστατο τρόπο να μιλάει σε όλους για σημαντικότατα θέματα, χωρίς ο λόγος του να χάνει την επιστημονικότητά του Κι εμείς καταλαβαίνουμε τι θέλει να πει ο ποιητής.
»Μάλιστα, όταν τελειώσαμε το βιβλίο του το στείλαμε να το δει. Όπως ομολόγησε μετά από τουλάχιστον ένα χρόνο από την κυκλοφορία του βιβλίου, δεν είχε δει ποτέ το κείμενο. Δεν είχε τον χρόνο να το δει. Είχα καταλάβει από τη στιγμή που του ζητήσαμε τον πρόλογο του βιβλίου ότι αυτός ο άνθρωπος είχε τις δυνατότητες, αλλά οχι τον χρόνο να κάνει πράγματα. Στη συζήτηση που είχαμε, μου είπε ότι εκεί που τα τηλεφωνήματα στο γραφείο του πριν από την κυκλοφορία του βιβλίου και πριν από την εκπομπή της Βίκης Φλέσσα ήταν περίπου 20 την εβδομάδα, μετά την έκδοση του βιβλίου τα τηλεφωνήματα ανθρώπων που ζητούσαν να κάνουν θεραπεία έγιναν 200.
»Με τον ίδιο τρόπο, το 2014 εκδόθηκε το “Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί” το οποίο επίσης είχε τεράστια επιτυχία. Πρέπει να είναι στην 46η έκδοση αυτή τη στιγμή, μόνο που τα αντίστοιχα σεμινάρια δεν τα είχε κάνει στον Αρμό, αλλά στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
»Συζητώντας μαζί του πολλές φορές μου έλεγε, “Θέλω να γράψω ένα βιβλίο για την εφηβεία, ένα βιβλίο για την τρίτη ηλικία και οπωσδήποτε θέλω να κάνω ένα μυθιστόρημα με τη ζωή μου” . Έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον η ζωή του. Από πού ξεκίνησε, πώς ξεκίνησε και πού έφτασε αυτός ο άνθρωπος. Καταλαβαίνω, όμως, από όλη την εμπειρία αυτών των χρόνων που τον γνωρίζω, ότι δεν πρόκειται να καθίσει ποτέ να γράψει, γιατί δεν θα έχει ποτέ τον χρόνο να τα κάνει όλα αυτά. Έτσι κάποια στιγμή λέω και στον Γιωσαφάτ και στη Βίκη Φλέσσα: “Θα κάνετε ένα βιβλίο που θα έχει τίτλο ‘Γιατί ψυχανάλυση;’ και θα ξεκινήσει ο Ματθαίος από την παιδική του ηλικία, που έχει πολύ ψαχνό, και θα πάτε όπου σας βγάλει ο δρόμος, θα τα πείτε όλα”. Και έτσι προέκυψε μετά από χρόνια το τρίτο βιβλίο “Γιατί ψυχανάλυση, κύριε Γιωσαφάτ;”»
Όσο για το ότι τον κατηγόρησαν ότι εκλαΐκευε υπερβολικά, ο Γιώργος Χατζηιακώβου μας είπε: «Το ζητούμενο είναι να γίνει η ψυχανάλυση προσιτή στον κόσμο. Να γίνει κτήμα του.Να αναγνωρίσει η κοινωνία ότι η ψυχανάλυση είναι κάτι σημαντικό. Εάν δεν βγουν άνθρωποι θεραπευμένοι, ζήτω που καήκαμε, όπως είμαστε εμείς οι Ελληναράδες. Αυτοί που τον κατηγορούν συνήθως γράφουν βιβλία για το σινάφι τους, τα οποία έχουν την τύχη των 200, 300, ή 400 αντιτύπων, διότι δεν είναι για να τα διαβάσει το ευρύ κοινό, απευθύνονται μόνον σε ψυχαναλυτές. Ίσως ο Ματθαίος Γιωσαφάτ, με τη σιγουριά της εμπειρίας του, να επέτρεπε στον εαυτό του να “υπερβαίνει” την πεπατημένη της κλασικής ψυχανάλυσης… Και αυτή ήταν η διαφορά μεταξύ των ψυχαναλυτών και του Γιωσαφάτ. Είχε το ταλέντο να κάνει αυτό που ήξερε πολύ καλά απλούστατο για τον καθέναν μας. Και σε αυτό οφειλόταν η επιτυχία του».
www.ertnews.gr
Έφη Ζέρβα