Οι 10 συν μία ελληνικές ταινίες που ξεχωρίσαμε τη χρονιά που πέρασε

Το 2021 ο Ελληνικός κινηματογράφος είχε την τιμητική του. Πολλές ταινίες είχαν μείνει στον πάγο λόγω του lock-down. Αρκετές από αυτές βγήκαν στους θερινούς, όπου δεν υπήρχαν περιορισμοί, με αποτέλεσμα το κοινό να σπεύσει. Επίσης με έναν χρόνο σχεδόν προσμονή και πολλές ταινίες μυθοπλασίας από την αλλοδαπή να βγαίνουν σε πλατφόρμες, το κοινό ήθελε να ακούσει τη γλώσσα του στη μεγάλη οθόνη.

Με εξαίρεση τις 3 blockbuster ελληνικές ταινίες, το «Σμύρνη μου Αγαπημένη», «Καλάβρυτα 1943» και «Ο Άνθρωπος του Θεού», που όλες τους συνδέονται με τη σύγχρονη ιστορία και τον Ελληνισμό, ξεχωρίσαμε τις ταινίες που έκαναν τη διαφορά και σας τις παρουσιάζουμε.

Monday

του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου
(Ελλάδα, Ην. Βασίλειο, ΗΠΑ)
Πρεμιέρα: 24/6/2021

Πέρασε στις λίστες της διεθνούς κριτικής ως μια από τις μεγαλύτερες ανεξάρτητες εκπλήξεις της χρονιάς. Η ταινία περιγράφει αποσπασματικά έναν έρωτα ενός αταίριαστου ζευγαριού που συγκλίνει στα σημεία. Υπερφορτισμένο με ενέργεια, διεθνή ατμόσφαιρα και τοπικό χρώμα, ο Sebastian Stan και η Denise Gough εντάσσονται τόσο ομαλά στο σύμπαν του παράλογου και της ανθρωπιάς, του πάθους και της καθημερινότητας, της Δευτέρας (με όρους Garfield) και της δεύτερης ευκαιρίας.

Αν κάτι μαθαίνουμε από το «Monday» είναι ότι τελικά ο έρωτας που μετράει τις μέρες τις εβδομάδας, είναι καταδικασμένος να πεθάνει μια μέρα από εκείνες.

Digger

του Τζώρτζη Γρηγοράκη
(Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία)
Πρεμιέρα: 17/6/2021

Με 10 βραβεία Ίρις και το διαβατήριο για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Όσκαρ (δυστυχώς δεν τα κατάφερε να περάσει στην τελική ευθεία), το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Τζώρτζη Γρηγοράκη είναι αδιαμφισβήτητα μια ταινία ανθολογίας. Γνήσιο και πρωτότυπο, χρησιμοποιεί την καθαρεουσιάνικη γλώσσα των Γουέστερν, εμποτισμένη με λαογραφική γραμματεία, αποτελώντας μια πρόταση με ανορθόγραφο συντακτικό από το σινεμά-βεριτέ, χτίζοντας επιμελώς τα ρήγματα της τεταμένης σχέσης πατέρα και γιού.

Δυο εκπρόσωποι του πριν και του μετά, της ζωής και του θανάτου, της φύσης και του αντίποδα της, αφηγούνται τις ιστορίες τους, αλλά και μια ευρύτερη ιστορία εκτός συνόρων: της φύσης και του τοπίου, όπου μεγαλώνουν και γαλουχούνται προσωπικότητες.

Αν κάτι μαθαίνουμε από το «Digger», είναι πως αν δεν σκάψεις στην ξεραμένη και άγονη γη για να βάλεις τον νέο καρπό, ότι κατά λάθος ανθίσει, θα είναι άγριο και αμετακίνητο· μόνο το χώμα που ταξιδεύει στην ατμόσφαιρα είναι ελεύθερο.

Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό

του Γιώργου Γεωργόπουλου
(Ελλάδα)
Πρεμιέρα: 15/7/2021

Μια πανδημία «έλλειψης αγάπης» κατακλύζει, χωρίς lock-down, όλα τα κορίτσια που δεν αγαπήθηκαν στη ζωή ενός -αντιμέτωπου με τη μικροψυχία του- αρσενικού παλαιο-νέας κοπής. Το υπερρεαλιστικό σενάριο της ταινίας με τον υπερμεγέθη τίτλο, αποσπασματικό και ραγισμένο σαν τις εξομολογήσεις ενός μολυσματικού ανθρώπου, ο οποίος οφείλει να αντιμετωπίσει, στιγμές πριν τον θάνατο τους, γυναίκες που μόλυνε με τη στάση του πριν τις χωρίσει.

Αν κάτι μαθαίνουμε από το «Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό» είναι πως οι πολλές λέξεις ενός τίτλου δεν ορίζουν κατ’ ανάγκη φλύαρες ταινίες. Και ευτυχώς να λέμε!

Daniel ‘16

του Δημήτρη Κουτσαμπασιάκου
(Ελλάδα)
Πρεμιέρα: 9/12/2021

Ο Γερμανός νεαρός Ντάνιελ θα βρεθεί στην Ελλάδα σε μια μονάδα επανένταξης εφήβων με παραβατική συμπεριφορά. Σε εκείνη την κομβική περίοδο αλλά και γεωγραφική θέση, ξένος ανάμεσα σε ακόμα πιο ξένους, αντιλαμβάνεται τιμωρητικά τη δεύτερη ευκαιρία του. Κίνητρο του για να συνεχίσει, ο σκύλος του και ένα ορφανό παιδί που σε εκείνον είδε την προστασία του πατέρα.

Αν κάτι μαθαίνουμε από την ταινία «Daniel ‘16» είναι πως η ακούσια συνενοχή γίνεται εύκολα προνόμιο, για να επιλέξεις τι ζωή θες να ζήσεις.

Μήλα

του Χρήστου Νίκου
(Ελλάδα)
Πρεμιέρα: 3/6/2021

Η πρωτόπλαστη ταινία του Χρήστου Νίκου στερεί τον παράδεισο της μνήμης από τον πρωταγωνιστή του που καταδικάζεται από μια επίσης πανδημική μοναξιά. Στην προσπάθεια αποκατάστασης των αναμνήσεων μέσα από μια σειρά αποστολών, ο θεατής θα αντηλιφθεί ότι η αρχική καταθλιπτική συμπεριφορά του ήρωα μάλλον χρειάζεται άλλου είδους μη καταναγκαστική επανεκίνηση.

Αν κάτι μαθαίνουμε από τα «Μήλα» είναι πως, πριν γίνεις νούμερο πρέπει να θυμάσαι πως η μνήμη και η γνώση είναι δύο διαφορετικές ασθένειες που -δυστυχώς-, όπως και τα αυτοάνοσα, θεραπεύονται όταν απλά δεν τα αποδεχθείς άκριτα.

Όρνιθες ή Πως να γίνεις πουλί

του Μπάμπη Μακρίδη
(Ελλάδα)
Πρεμιέρα: 17/6/2021

Κάπου ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία, η πτώση συναντά την πτήση και ο Αριστοφάνης το σήμερα. Ο Μπάμπης Μακρίδης ξέρει να ανακατεύει καλά τα θεατρικά πτηνά στη μαρμίτα, βγάζοντας το «ζουμί» του Αριστοφανικού μύθου. Το αποτέλεσμα είναι όντως νοστιμότατο.

Αν κάτι μαθαίνουμε από το «Όρνιθες ή Πως να γίνεις πουλί» είναι πως αν θες πραγματικά να πετάξεις, σταμάτα να είσαι κότα.

Πράσινη Θάλασσα

της Αγγελικής Αντωνίου
(Ελλάδα, Γερμανία)
Πρεμιέρα: 25/11/2021

Και άλλη αμνησιακή ιστορία (μετά τα «Μήλα»), που η γεύση της σίγουρα δεν είναι νερόβραστη «Όρνιθα». Η μεταφορά του βιβλίου της Ευγενίας Φακίνου «Για να δει τη Θάλασσα» μας εισάγει σε μια κουζίνα χωρίς αρώματα και μυρωδιές, όπου οι αναμνήσεις αποτυπώνονται άλλοτε σε σελίδες βιβλίων και άλλοτε σε ένα ημιτελή πίνακα. Η κεντρική ηρωίδα έχει ξεχάσει ποια είναι, ίσως γιατί εκείνη την περίοδο δεν αξίζει να το θυμηθεί. Η μαγειρική της απλότητα βρίσκει τα υπολειπόμενα μπαχαρικά στους ανθρώπους που μοιράζονται τα εύγευστα πιάτα της.

Αν κάτι μαθαίνουμε από την «Πράσινη Θάλασσα», είναι πως μερικές φορές ακούς τα ομορφότερα κύματα με κλειστά μάτια και στην πιο ερημική περιοχή του μυαλού σου.

Πρόστιμο

του Φωκίωνα Μπόγρη
(Ελλάδα)
Πρεμιέρα: 21/5/2021

Ο Βαγγέλης επιβιώνει βιοποριστικά μέσω παραβατικών «εξυπηρετήσεων» σε ιερόδουλες και εξαρτημένους. Απολαμβάνοντας τους καρπούς των κόπων του, όταν η απληστία χτυπήσει την πόρτα του, θα εισχωρήσει ακόμα πιο βαθιά στα κυκλώματα της νύχτας· και κάπου εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με τις πράξεις και τις συμπεριφορές του. Το «Πρόστιμο» είναι σχεδόν δυσβάσταχτο για όσους χρωστάνε και αρνούνται να το παραδεχτούν.

Αν κάτι μαθαίνουμε από το «Πρόστιμο» είναι πως το σαρδόνιο χιούμορ οφείλει να είναι το αντίδοτο στον ρεαλισμό της εθνικής μας μοναξιάς.

Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ

του Δημήτρη Μπαβέλλα
(Ελλάδα, Κύπρος)
Πρεμιέρα: 22/7/2021

Αποχαυνωμένος σε αναζήτηση της καθημερινής ηδονής και γνωρίζοντας ότι είναι λίγα τα ψωμιά του, ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας παρατά την οικογένεια του και μαζί με έναν φίλο του, σε ρόλους ντετέκτιβ, ψάχνουν τα χνάρια μιας πορνοστάρ που θεωρούν ότι έχει ζητήσει προσωπικά από αυτούς βοήθεια.

Αν κάτι μαθαίνουμε από την «Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ» είναι πως στο σύντομο ταξίδι της ζωής, όποιος ψάχνει τον χαμένο ήρωα μέσα του, πριν σώσει τις τοπικές πορνοστάρ καλό είναι να διασώζει τις εναπομείνασες αναμνήσεις -και τους μοναχικούς του φίλους-. Βλέπεις, ιδιαίτερα στην προσωπική μας κόλαση, μια παρέα τη θέλουμε.

Μικρά Όμορφα Άλογα

του Μιχάλη Κωνσταντάτου
(Ελλάδα, Γαλλία, Βέλγιο)
Πρεμιέρα: 25/11/2021

Μακριά από την αλήθεια και το ψέμα τους, ένα ζευγάρι θα δοκιμάσει και θα δοκιμαστεί σε μια νέα ζωή μακριά από την πόλη. Η νέα τους ζωή έχει δομηθεί σε σαθρά θεμέλια, όμοια με αυτά όσων επιλέγουν να ζήσουν παρασιτικά μέσα στο σπίτι που… σαφώς δεν έχτισαν οι ίδιοι, αλλά ανάμεσα στις ενοχές και τα πολυτελή ψεύδη -που συγκατοικούν πίσω από τους τοίχους και τις κλειστές πόρτες.

Αν κάτι μαθαίνουμε από τα «Μικρά Όμορφα Άλογα» είναι πως στα παρ-άλογα της ζωής και τις ιπποδρομίες της μοναξιάς, δυστυχώς «σκοτώνουν τα άλογα…» πριν γεράσουν.

Ένας Ήσυχος Άνθρωπος

του Τάσου Γερακίνη
(Ελλάδα, Γαλλία, Σερβία)
Πρεμιέρα: 25/11/2021

Ένας οινοποιός θα χρησιμοποιήσει όσα εφικτά και ανέφικτα μέσα έχει διαθέσιμα κατά την ομηρία του, για να αποτρέψει την κόρη του να έρθει πιο κοντά με τον κακοποιό.

Αν κάτι μαθαίνουμε από τον «Έναν Ήσυχο Άνθρωπο» είναι ότι δεν υπάρχει κάτι πιο τρομακτικό από την παρατεταμένη σιωπή ενός οργισμένου ανθρώπου.

www.ertnews.gr

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος