Share this
Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από έναν 85χρονο που έμαθε ότι πεθαίνει…
«Αν ήταν να ξαναζήσω τη ζωή μου, θα έκανα περισσότερα λάθη. Δε θα ήμουν τόσο άψογος. Θα χαλάρωνα περισσότερο. Θα ήμουν πιο ευέλικτος. Θα ήμουν πιο επιπόλαιος από όσο υπήρξα σ’ αυτό το ταξίδι. Πράγματι, ελάχιστα πράγματα θα έπαιρνα στα σοβαρά. Θα ήμουνα πιο τρελός. Θα ασχολιόμουν λιγότερο με την υγιεινή.
Θα ρισκάριζα περισσότερο, θα ταξίδευα περισσότερο, θα σκαρφάλωνα σε περισσότερα βουνά, θα κολυμπούσα σε περισσότερα ποτάμια, θα πήγαινα σε περισσότερα άγνωστα μέρη, θα έτρωγα περισσότερα παγωτά και λιγότερα φασόλια. Θα είχα περισσότερα πραγματικά προβλήματα και λιγότερα φανταστικά!
Βλέπετε υπήρξα ένας από αυτούς τους ανθρώπους που ζουν με προφυλάξεις και σύνεση και λογική, κάθε ώρα και κάθε μέρα. Βέβαια, είχα και τις καλές μου στιγμές και αν ξαναζούσα, θα φρόντιζα να έχω περισσότερες και να τις ζω μία- μία ξεχωριστά. Ήμουν ένας από αυτούς που δεν πήγαιναν ποτέ κάπου χωρίς θερμόμετρο, θερμός, υγρό για γαργάρες, αδιάβροχο και αλεξίπτωτο. Αν ήταν να ξαναζήσω, θα ταξίδευα πολύ πιο ανάλαφρος…
Αν ήταν να ξαναζήσω, θα άρχιζα να περπατάω ξυπόλητος νωρίτερα κάθε άνοιξη και θα έμενα έτσι μέχρι αργά κάθε φθινόπωρο. Θα πήγαινα σε περισσότερα λούνα παρκ, θα έβλεπα πιο πολλά ηλιοβασιλέματα και θα έπαιζα με περισσότερα παιδιά, αν ήταν να ξαναζήσω.
Αλλά, βλέπετε, δεν πρόκειται να ζήσω ξανά…» (σελ. 69-70).
Απόσπασμα από το βιβλίο του Άντριου Μάθιους “Μπορείς να γίνεις ευτυχισμένος” (σελ. 55-73). Αθήνα: Πρακτική Ψυχολογία Βήμα, 2014.
Αναρτήθηκε από Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια, MSc
Share this
