Share this
Γίνε ξανά παιδί… για μια μέρα κι αναρωτήσου… έτσι ονειρεύτηκες να ζεις; Χωρίς επιλογές; Χωρίς ελευθερίες; Με δηθενιές; Με ψέματα; Αυτά ήταν τα όνειρα που έκανες τα ατελείωτα βράδια που από ενθουσιασμό ή από υπερένταση δε σ’ έπαιρνε ο ύπνος; Αυτά ήθελες για σένα; Αυτά ονειρευόσουν ότι θα ζήσεις όταν μεγαλώσεις; Και τα δικαιώματα; Που είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα που υποτίθεται ότι έχεις;
Δεν έχεις δικαίωμα να γιορτάσεις… δεν έχεις δικαίωμα να δεις στις γιορτές τους γονείς σου, δεν έχεις δικαίωμα να δεις την ετοιμοθάνατη γιαγιά σου και φυσικά ούτε δικαίωμα να πας στην κηδεία της. Δεν έχεις δικαίωμα να πας στο αγαπημένο σου θέατρο, στις αγαπημένες σου δραστηριότητες, στα αγαπημένα σου πρόσωπα…
Όλα όσα θεωρούσες δεδομένα και αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου τώρα κάθεσαι και πενθείς βουβά… σσσσσ… μη σ’ ακούσουν και σε παρεξηγήσουν και αμέσως σε κατατάξουν στους τρελούς.
Λοιπόν, αυτά είχες ονειρευτεί για σένα όταν ήσουν παιδί; Αυτός είναι ο καλύτερος κόσμος που ονειρευόσουν; Αυτός είναι ο κόσμος που έφτιαξες για σένα; Που είναι; που ζεις; Ζεις;
Και το παιδί μέσα σου πού το έθαψες; Γιατί αυτό τουλάχιστον είχε αξιοπρέπεια και θάρρος, τόλμη και όνειρα… δε θα άξιζε να ζει σε ένα τέτοιο αλλοτριωμένο και απόξενο κόσμο, χωρίς επαφή, χωρίς συναίσθημα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελευθερία…
Σε ένα μηδαμινό και μίζερο σήμερα πάνω στο οποίο τα όνειρά σου έχουν ναυαγήσει και η ζωή σου μπήκε σε παύση… Και μέσα σου ξέρεις πολύ καλά ότι η ζωή είναι πολύτιμη και δεν είναι ένα παιχνίδι και είναι μόνο μία…
Γιατί λοιπόν επιτρέπεις να σου τη στερούν; Πάλεψε για αυτή… Γίνε επιτέλους ο ενήλικας που ονειρεύτηκες ως παιδί… προσπάθησε να μην χάσεις τον εαυτό για τον οποίο πάλεψες μια ζωή…
Αναρτήθηκε από Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια, MSc
Share this
