Share this
Η οικογένεια αποτελεί ένα υπέρτατο σύστημα, έναν απαράμιλλο και αξεπέραστο θεσμό κοινωνικής συγκρότησης του ανθρώπου, με άλλα λόγια το βασικό κύτταρο της οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης. Μέσα σε αυτό το κύτταρο, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτό το πρώτο περιβάλλον, το παιδί λαμβάνει την ασφάλεια και την εγγύτητα, την αγάπη που θα του δώσει αυτοπεποίθηση για να κάνει τα πρώτα του βήματα, να αναπτυχθεί σωματικά και πνευματικά. Δηλαδή, να καλύψει τις υλικές, αλλά και τις ψυχικές, τις ηθικές και τις πνευματικές του ανάγκες. Οι γονείς γίνονται πρότυπα για το παιδί.
Οι γονείς είναι εκείνα τα πρόσωπα που αποτελούν τους ακούραστους και ανιδιοτελείς τροφοδότες του παιδιού, τους εγγυητές της ασφάλειας και της μόρφωσής του, της διαπαιδαγώγησής του, καθώς και τους συμπαραστάτες στις δυσκολίες, τους σύμβουλους και καθοδηγητές, τους ανυστερόβουλους φροντιστές και τους αφοσιωμένους προστάτες και παραστάτες έναντι των προκλήσεων και των απαιτήσεων της ζωής.
Οι γονείς, λοιπόν, είναι επιφορτισμένοι με έναν βαρυσήμαντο και εξαιρετικά σπουδαίο ρόλο μέσα από τον οποίο βρίσκουν πληρότητα και εμπλουτίζουν το νόημα της ζωής. Η ενότητα αποτελεί σημαντική συνιστώσα για την ολοκλήρωση του σκοπού της οικογένειας, γι’ αυτό οι σύντροφοι θα πρέπει να είναι ενωμένοι, δηλαδή, αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον, σύμμαχοι και συνοδοιπόροι στις αντιξοότητες, μαχητές και ταυτόχρονα αστείρευτη πηγή αισιοδοξίας. Η αγάπη και ο ενθουσιασμός των γονιών θα πρέπει να τους μετατρέπει πέρα από πρότυπα, σε στήριγμα όπου το παιδί θα εναποθέτει τις ελπίδες του, τους φόβους, τα συναισθηματικά του μπλοκαρίσματα και τα αδιέξοδα.
Το παιδί, λοιπόν, εξαιτίας της φυσικής του αδυναμίας και της έλλειψης ωριμότητας υπόκειται στην απόλυτη επίδραση και επιρροή των γονιών του. Μέσα στους κόλπους της οικογένειας το παιδί παίρνει τις πρώτες απαντήσεις για τα μικρά ή μεγάλα ερωτηματικά που σχηματίζονται στο μυαλουδάκι του, μυείται στη γλώσσα, στη συμπεριφορά και στα πρότυπα των δύο φύλων, σε κανόνες, στην έννοια και την αξία της πειθαρχίας, της υπομονής, του αλτρουισμού, της αυταπάρνησης κοκ, που θα το βοηθήσουν να προσαρμοστεί στην ζωή πέρα από την οικογένεια, στην ευρύτερη κοινωνία, αλλά και να δομήσει την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του πάνω σε σταθερές βάσεις.
Τα διδάγματα των γονιών που μεταλαμπαδεύουν στο παιδί τους είναι πολλά, αλλά κυρίως ανεκτίμητα, εφόσον η ευθύνη είναι στο χέρι των γονιών σχετικά με το που θα κατευθύνουν το παιδί τους. Θα το κατευθύνουν στην συναισθηματική ασφάλεια, την πληρότητα, την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά ή σε ψυχικά και συναισθηματικά τραύματα; Μήπως, στην μη συγκροτημένη και ελλειπτική αίσθηση εαυτού και ταυτότητας; Στην απώλεια ενδιαφέροντος για τη ζωή και τη γνώση; Στην ηθική και πνευματική ολίσθηση;
Οι μέρες των γιορτών αποτελούν για τα παιδιά ίσως μια από τις ομορφότερες εποχές του χρόνου. Είναι η περίοδος όπου νοηματοδοτούν τον κόσμο μέσα από όσα βιώνουν στην σχέση με τους γονείς τους αυτές τις μέρες. Ας μην λησμονούμε ότι σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη περίοδο, και κυρίως λόγω καιρικών συνθηκών, αλλά και των διακοπών από το σχολείο, τόσο τα ίδια, όσο και οι γονείς τους περνούν περισσότερο χρόνο μαζί. Το ερώτημα είναι: έρχονται πιο κοντά; Αλήθεια, πόσες φορές βλέπουμε γονείς αυτές τις μέρες να ασχολούνται περισσότερο με το παιδί τους; Οι φρενήρεις ρυθμοί της καθημερινότητας και οι εξοντωτικές απαιτήσεις στον επαγγελματικό κυρίως στίβο έχουν εξαντλήσει τους γονείς. Όχι αδίκως, αυτές τις μέρες οι γονείς αποζητούν ξεκούραση και ηρεμία και η ενασχόληση με το παιδί φαντάζει ως ουτοπία.
Πόσο πιο όμορφες ήταν οι εποχές τα παλιότερα χρόνια, όπου η γιαγιά έδειχνε στα παιδιά πώς να πλάθουν κουλουράκια, να φουρνίζουν κουραμπιέδες και μελομακάρονα; Πόσο όμορφος ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς που μπροστά στο τζάκι μάζευαν τα παιδιά για να τους πούνε παραμύθια; Στις μέρες μας, φαίνεται πως η τηλεόραση και τα βίντεο games έχουν αντικαταστήσει τον παππού και τη γιαγιά. Επίσης, η υπερπροσφορά παιχνιδιών δεν βοηθά το παιδί να εκτιμήσει την αξία της χειρονομίας της προσφοράς του δώρου και ακόμη και η ιστορία του Άη Βασίλη χάνει τη μαγεία της και το νόημά της ακόμη και για τα πολύ μικρά παιδιά. Υπάρχει άραγε τρόπος να αλλάξουμε κάτι; Να δώσουμε περισσότερο χρόνο στα παιδιά αυτές τις μέρες; Σίγουρα κάποια πράγματα μπορούμε να τα αλλάξουμε αρκεί να το θέλουμε.
Ίσως, να μην είναι τόσο δύσκολο αυτές τις ημέρες για τη μαμά που θα περάσει περισσότερο χρόνο στην κουζίνα, να φωνάζει να τη βοηθήσουν τα παιδιά. Με αυτό τον τρόπο το όφελος θα είναι διπλό, ίσως και πολλαπλό, εφόσον η μαμά θα έχει περισσότερο χρόνο να έρθει πιο κοντά στα παιδιά, να τους διδάξει πώς να προσφέρουν και αυτή η πρακτική γνώση σίγουρα θα τονώσει την αυτοπεποίθησή τους! Ο πατέρας, που συνήθως έχει τον ρόλο του κουβαλητή, θα μπορούσε κι αυτός να παίρνει μαζί του τα παιδιά στα ψώνια. Με αυτό τον τρόπο η επαφή και η επικοινωνία αυξάνεται και είναι και μια ευχάριστη συνήθως διαδικασία καθώς λειτουργεί αγχολυτικά για όλους, γι’ αυτό εξάλλου πολλοί θεωρούν τα ψώνια ως ψυχοθεραπεία (shopping therapy).
Μια άλλη όμορφη έκπληξη θα ήταν να μπορούσαν να φιλοξενηθούν οι παππούδες και οι γιαγιάδες αυτές τις ημέρες, όμως αν αυτό δεν είναι εφικτό και λόγω της κατάστασης και των γνωστών προβλημάτων που έχει προκαλέσει ο κορονοϊός, θα μπορούσε να ζητηθεί από τον παππού και τη γιαγιά να μιλούν συχνότερα, σε καθημερινή βάση με τα εγγόνια τους, έστω τηλεφωνικά ή ακόμη καλύτερα μέσω διαδικτύου με ανοικτές τις κάμερες. Ίσως, μια τέτοια επικοινωνία να φαντάζει ασήμαντη ή ανούσια, όμως για τα παιδιά έχει μεγάλη αξία. Διδάσκονται να σέβονται τα γηρατειά, μαθαίνουν από την πείρα αυτών των ανθρώπων που βρίσκονται στη δύση της ζωής τους, μπορούν να εκμυστηρευτούν ανησυχίες ή σκέψεις που δεν τους είναι εύκολο να εκφράσουν στους γονείς κτλ. Όλα τα παραπάνω εκλαμβάνονται ως διαλείμματα από τα παιδιά, ως μικρές εκπλήξεις που διαφοροποιούν και σπάνε τη ρουτίνα της καθημερινότητας και το κυριότερο αποτελούν ερεθίσματα που τα βοηθούν να αλλάξουν παραστάσεις, να συνδιαλλαγούν και να δουν τον κόσμο από μια διαφορετική οπτική. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τα Χριστούγεννα ακόμη πιο όμορφα για τα παιδιά!
Αναρτήθηκε από Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια, MSc
Share this
