Ιός και ωμές αλήθειες

Share this

Άγγελος Στάγκος

Καθώς είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένες οι εκτιμήσεις, οι αναλύσεις και οι προβλέψεις για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, με τα γεγονότα να τρέχουν συνεχώς, τη ρευστότητα της κατάστασης και τη δημοσιοποίηση των γραμμών αυτών μετά δύο ολόκληρες μέρες, είναι ίσως μία ευκαιρία να ειπωθούν μερικές σκληρές αλήθειες για μέτρα και συμπεριφορές απέναντι στην πανδημία.

Την πανδημία η οποία φουντώνει πάλι στον κόσμο, στην Ευρώπη, στην Ελλάδα που μας ενδιαφέρει άμεσα και με τους ειδικούς επιστήμονες –μαζί με κυβερνητικούς αξιωματούχους– να κάνουν συνεχώς συστάσεις και να κρούουν κουδούνια και καμπάνες για τους κινδύνους.

Είναι γνωστό ότι παράλληλα λαμβάνονται πάλι κάποια μέτρα, μήπως και ανασχεθεί η εξάπλωση του ιού που παίρνει μεγάλες διαστάσεις μετά τη χαλάρωση. Η προσδοκία και η ελπίδα ήταν ότι η άνοδος της θερμοκρασίας θα εξασθενούσε τον ιό και ταυτόχρονα ο πληθυσμός θα επιδείκνυε κάποια πειθαρχία και αίσθηση κοινωνικής ευθύνης, για να περάσει σχετικά ανώδυνα το καλοκαίρι και να κερδίσει χρόνο η επιστήμη στον αγώνα της να ανακαλύψει φάρμακο ή εμβόλιο. Δυστυχώς η προσδοκία δεν επαληθεύτηκε και η ελπίδα διαψεύστηκε. Αντίθετα αποδείχθηκε ότι η καλοκαιρία ευνοεί τον συγχρωτισμό και τη χαλαρή συμπεριφορά. Και είναι πολλοί πλέον οι λόγοι που δεν επιτρέπουν αισιοδοξία για το άμεσο μέλλον. Αλλωστε, αν κανείς δώσει προσοχή στις συστάσεις και τις προειδοποιήσεις των ειδικών, ούτε αυτοί διαπνέονται από αισιοδοξία.

Πιστέψαμε ως κοινωνία ότι η επιτυχής αντιμετώπιση του κορωνοϊού στην πρώτη φάση –και σε σύγκριση με πολλές άλλες χώρες– οφείλεται στην αυτοπειθαρχία που έδειξε ο ελληνικός πληθυσμός στο σύνολό του. Αυτή ήταν η επικοινωνιακή συναυλία που ακουγόταν απ’ άκρου εις άκρον της χώρας με πρωτοβουλία της κυβέρνησης και ορχήστρα τα απανταχού συστημικά μήντια. Σωστό από την πλευρά τους σ’ εκείνη τη συγκυρία, λάθος να πιστέψουμε όλοι μαζί (κι εκείνοι που τα έλεγαν και εμείς που ακούγαμε) ότι η πρώτη επέλαση του κορωνοϊού αναχαιτίστηκε χάρις στην πειθαρχία των Ελλήνων, λες και άλλαξε ο λαός μέσα σε μία στιγμή.

Ο ιός αναχαιτίστηκε τότε γιατί τα μέτρα ήταν καθολικά και αυστηρά και γιατί ο Ελληνας τρομοκρατήθηκε βλέποντας τον όλεθρο στη γειτονική Ιταλία εκείνη την εποχή.

Με λίγα λόγια, ο μέσος Ελληνας δεν άλλαξε (η αλήθεια είναι ότι πολλά από τα φαινόμενα απειθαρχίας, ανεμελιάς και έλλειψης κοινωνικής ευθύνης που παρατηρούνται είναι γενικευμένα στο δυτικό κόσμο και όχι μόνο), ούτε βέβαια η νοοτροπία του, οι συνήθειές του, η συμπεριφορά του. Οσο για το ταλαίπωρο ελληνικό φιλότιμο που επικαλέστηκε μέσα στην απόγνωσή του ο πρωθυπουργός, ας το αφήσουμε να υπάρχει και να κυκλοφορεί ως εθνικός μύθος… Από την ώρα που τα μέτρα έπαψαν να είναι καταναγκαστικά, αφού έπρεπε να κινηθεί και η οικονομία, χάθηκαν και τα ελάχιστα ίχνη της αυτοπειθαρχίας και της επίδειξης κοινωνικής ευθύνης. Οσο για τα επιχειρήματα περί ανάγκης αυτοπροστασίας, είναι γνωστό ότι από τη στιγμή που ο Ελληνας θεωρεί ότι απομακρύνεται ο κίνδυνος, είναι πεπεισμένος ότι αυτός θα είναι ο τυχερός που θα γλιτώσει από καταστροφή που δεν είναι ορατή στον ίδιο.

Αγνωστο αν οι ειδικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι οι συστάσεις τους μπορούν να εισακουστούν και τα όποια νέα μέτρα να αποδώσουν μήπως και αλλάξει η τάση της εξάπλωσης του ιού. Το πιθανότερο είναι ότι ο επιστημονικός ρεαλισμός δεν τους επιτρέπει να έχουν ιδιαίτερη αισιοδοξία. Σίγουρα γνωρίζουν ότι γενικά οι νέοι δεν παρακολουθούν τα μίντια από τα οποία εκπέμπουν τις συμβουλές τους, δεν ενδιαφέρονται και δεν είναι γαλουχημένοι να δείχνουν στοιχειώδη πειθαρχία. Από δίπλα υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που όχι μόνο δεν παρακολουθεί τι γίνεται, αλλά ούτε και αντιλαμβάνεται τι του λένε. Αν προσθέσουμε τους λεγόμενους «ψεκασμένους» και τους «αρνητές» του κορωνοϊού, το γεγονός ότι ο Ελληνας δεν διακρίνεται για αίσθηση κοινωνικής ευθύνης, το άλλο γεγονός ότι είναι πολλοί οι καταστηματάρχες που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τα μέτρα και τους κανόνες και τέλος την πραγματικότητα ότι η εφαρμογή των νόμων εξασθενεί ή είναι ανύπαρκτη στην ελληνική επαρχία, οι οιωνοί δεν είναι αίσιοι.

Αυτές είναι οι απόψεις μου και αν δεν σας αρέσουν έχω και άλλες (πιο βολικές), κατά παράφραση του Γκράουτσο Μαρξ.

Share this

Αφήστε μια απάντηση