Η Τουρκία με το τουρκολιβυκό σύμφωνο μπορεί να κατοχυρώνει τα κατ’ αυτή νοούμενα δικαιώματα στην περιοχή, δήλωσε στο Πρώτο Πρόγραμμα και την Ευαγγελία Μπαλτατζή ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Πέτρος Λιάκουρας.
Επεσήμανε ότι « το Νοέμβριο του 2019 παρουσιάστηκε ένας χάρτης μιας υποτιθέμενης τουρκολιβυκής συμφωνίας που μετεξελίχθηκε σε μια επιστολή, η οποία κατατέθηκε μερικούς μήνες μετά και με την οποία προαναγγελλόταν με κάποιον τρόπο ότι η περιοχή δυτικά του 28ου μεσημβρινού επρόκειτο να περιέλθει υπο την διεκδίκηση της Τουρκίας. Το Νοέμβριο του 2019 ολοκληρώθηκε η διαδικασία με επιστολή, η οποία έλεγε ότι τα ελληνικά νησιά έχουν δικαίωμα σε αιγιαλίτιδα ζώνη 6 ναυτικών μιλίων, αλλά δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδας γιατί θα καταπατήσουν Τουρκική υφαλοκρηπίδα» Ο κ. Λιάκουρας τόνισε ότι η εξέλιξη αυτή ήταν η προαναγγελία ενός τετελεσμένου δράματος, του τουρκολιβυκού μνημονίου. «Το μνημόνιο αυτό έχει προβλήματα κυρίως ουσίας, γιατί θα γινόταν δεκτή μία οριοθέτηση όταν δεν παρεμβάλλονται προβολές ακτών δηλ. διεκδικήσεις που προβάλλουν ακτές άλλων περιοχών όπως είναι τα νησιά. Αρα δεν μιλάμε για καθαρή οριοθέτηση. Τέτοια θα ήταν ή και θα είναι στο μέλλον, η περιοχή ανάμεσα στα νησιά και την Αίγυπτο και όχι ανάμεσα σε πολύ μικρές ακτές της Τουρκίας κάτω και ανατολικά από τη Ρόδο μέχρι και τη Λιβύη, μια διαγώνιος οριοθέτηση».
Ο κ. Λιάκουρας δήλωσε σχετικά με τη δυνατότητα ακύρωσης του τουρκολιβυκού συμφώνου ότι «εάν τίθεται ή σκεφτόμαστε κάτι για την ακύρωση μιάς συμφωνίας , πρέπει να πούμε ότι την ακύρωση μπορεί να την επιφέρουν μόνον τα συμβαλλόμενα μέρη και μόνον για τυπικούς λόγους και ποτέ για λόγους ουσίας. Η οριοθέτηση και το περιεχόμενο της συμφωνίας είναι ουσία.»
Θεωρεί ότι η οριοθέτηση της Ελλάδας με την Αιγύπτου είναι απαραίτητη κίνηση. «Η Τουρκία εκτός από τις υπόλοιπες παρανομίες που έχει κάνει, έχει καταφέρει να ζημιώσει την Ελλάδα γιατί προσπαθεί να την εμποδίσει να έχει διεκδικήσεις σε θαλάσσιες ζώνες στην Αν. Μεσόγειο, άρα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί πόσο καταστροφική είναι για την Ελλάδα η συμφωνία με τη Λιβύη. Η χώρα μας σήμερα δεν μπορεί να σκεφτεί μαξιμαλιστικά, ότι θα κάνει παντού οριοθέτηση. Αυτό που προέχει είναι αυτή με την Αίγυπτο, γιατί από τον 28ο έως τον 26ο μεσημβρινό, εκεί που συμπίπτει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, είναι καθαρή περίπτωση οριοθέτηση, χωρίς να παρεμβάλλονται νόμιμες διεκδικήσεις άλλων χωρών. Να σημειώσουμε επιπλέον ότι πάντα η Τουρκία στις διεκδικήσει που αναπαρήγε σε χάρτες, σταματούσε στον 28ο μεσημβρινό, που σημαίνει ότι εν μέρει είχε αποδεχθεί ότι η περιοχή ανήκει κυρίως στις δύο χώρες. Βεβαίως εννοείται ότι μετά τον 28ο μεσημβρινό πρέπει να γίνει μία συνολική οριοθέτηση μεταξύ όλων των χωρών χωρίς να αποκλείεται οποιοδήποτε παράκτιο κράτος, αυτό δηλ. που έκανε η Τουρκία».
«Τα οφέλη της συμφωνίας με την Αίγυπτο είναι ότι η Ελλάδα έχει διεκδικήσεις στην περιοχή που σημαίνει ότι για να εξασφαλίσει και να ασκήσει τα δικαιώματά της χωρίς να υπάρχει αμφισβήτηση χρειάζεται συμφωνία όπως λέει και το δίκαιο της Θάλασσας», τόνισε ο κ. Λιάκουρας και πρόσθεσε ότι «όπως λένε τα άρθρα περί οριοθετήσεων, επειδή ούτε η Ελλάδα ούτε Αίγυπτος έχουν τη δυνατότητα να εξαντλήσουν το όριο των 200 ναυτικών μιλίων, όλη η περιοχή είναι περιοχή επικαλύψεων δικαιωμάτων και κατά συνέπεια πρέπει να γίνει οριοθέτηση». «Εάν δοθούν οι άδειες για τα επίμαχα τεμάχια στην ελληνική υφαλοκρηπίδα που η Τουρκία λέει ότι είναι δική της, εκεί ναι μεν είμαστε εύλογοι δικαιούχοι, θα έχουμε πρόβλημα να εμποδίσουμε την κίνηση. Θα είναι όμως διαφορετικά τα πράγματα εάν έχουμε μία συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο γιατί μπορούμε να την εμποδίσουμε νομίμως».
Ο κ. Λιάκουρας είπε ότι «με την αποτροπή δεν λύνουμε το ζήτημα, είναι όμως ένα πρώτο στάδιο να εμποδίσουμε να δημιουργηθούν τετελεσμένα. Η κατοχύρωση των δικαιωμάτων είναι ζήτημα που αφορά το αποτέλεσμα μιας συμφωνίας».
Σχετικά με τον ‘Εβρο και τα σενάρια περί γκριζαρίσματος χερσαίων συνοριακών περιοχών στον Εβρο ο κ. Λιάκουρας είπε ότι « μέσα από fake news δημιουργήθηκε η εικόνα ότι υπάρχει πιθανότητα η Τουρκία να έχει εδαφικές διεκδικήσεις στον Εβρο. Είμαι τελείως αντίθετος στην άποψη αυτή. Το 1996 η Τουρκία προέβη στην αμφισβήτηση νησιών ή βράχων λέγοντας ότι αυτά δεν αναφέρονται σε καμία συμφωνία και άρα ίσως είναι ακαθόριστης κυριαρχίας, γιατί η Τουρκία βρήκε κενό. Στον Εβρο το πραγματικό όριο προβλέπεται με ένα πρωτόκολλο της Αθήνας του 1926. Αυτό το όριο ορίσθηκε τότε επι χάρτου, με συντεταγμένες και δεν έχει καμία σημασία εάν μετακινείται ο ποταμός, εάν χάνεται, το όριο μένει. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει νομικό κενό για την Τουρκία για να δημιουργήσει γκρίζες ζώνες. Αυτό που θέλει είναι να καθυστερήσει την κατασκευή του φράκτη. Δεν πρέπει να προβαίνουμε σε λανθασμένες εκτιμήσεις που δημιουργούν και προκαλούν επικίνδυνες αντιδράσεις».
Πηγή:Πρώτο Πρόγραμμα
www.ert.gr
ertweb
image}