Φτου, να πάρει ο διάολος… έχουμε ναυαγήσει!

Ένας υπάλληλος σφουγγαρίζει δίπλα στους Quatre Captifs του Martin Desjardins στο Μουσείο του Λούβρου του Παρισιού, που είναι κλειστό για το κοινό επ ‘αόριστον εν μέσω ανησυχιών για την επιδημία COVID-19. Φωτογραφία του Thomas Samson / AFP μέσω Getty Images.

  • Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Μα τι κάναμε και πλάκωσαν πάνω μας όλες οι διαψεύσεις, οι προδοσίες και τα δηλητήρια και οι αρρώστιες, οι λιμοί και οι λοιμοί; Θέλουμε να υπάρξουμε αλλά όχι μέσα σε τέσσερις τοίχους. Και μέσα σ’ αυτό τον καταιγισμό θα πρέπει να βρούμε στηρίγματα ζωής, να πατήσουμε στέρεα, να χαμογελάσουμε, να απλώσουμε το χέρι και να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον… Και δεν μπορούμε.

Όλα ήρθαν ανάποδα. Σαν να περνάμε τις περιπέτειες του Οδυσσέα, που όμως έφτασε στην Ιθάκη του. Εμείς μοιάζουμε σήμερα ναυαγοί που δεν ξέρουμε αν θα βρεθεί τρόπος να φτάσουμε στη δική μας Ιθάκη. Πού να ψάξουμε για στηρίγματα: μέσα μας ή γύρω μας;; Δεν είμαστε οι μόνοι που υποφέρουμε, αλλά όλος ο κόσμος, σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη.  Λες και είμαστε οι απόβλητοι του ουρανού! Πού να καταφύγουμε – προς τα πάνω ή προς τα κάτω;

Έχουμε ναυαγήσει και δεν βλέπουμε στον ορίζοντα κανένα σημάδι σωτηρίας. Απλώς πρέπει να ελπίζουμε ότι θα βρεθεί ένας τρόπος για να σωθούμε. Θα έρθει ένας κάποιος Γκοντό για να μας φέρει το πολυπόθητο “εμβόλιο” που θα μας ζωντανέψει για να σταθούμε ξανά στα πόδια μας, να βρούμε την χαμένη ισορροπία μας.

Τι κάνουμε, λοιπόν; Να πάμε στο χωριό; Όχι, γιατί δεν πρέπει να μεταδώσουμε την αρρώστια μας και τη μοναξιά μας. Ποιος τόπος προσφέρεται για απόδραση; Στις μέρες μας πλέον δεν προσφέρονται για απόδραση ούτε οι φυλλωσιές ούτε τ’ αστέρια, ούτε το πράσινο ούτε το γαλάζιο. Ο φυσικός μας κόσμος έχει βρωμίσει από τις δικές μας αμαρτίες και τις καταστροφικές δραστηριότητές μας. Κατακτήσαμε τα πάντα και τώρα δεν έχουμε που να καταφύγουμε…

Βουλιάζουμε πλέον στη μοναξιά μας. Απαγορεύονται οι χαιρετισμοί, τα χάδια, οι αγκαλιές, τα φιλιά. Δηλαδή ό,τι μας κάνει ανθρώπους απαγορεύεται! Το “απαγορεύεται” έγινε κανόνας ζωής. οπότε δεν μας μένει παρά η πεζοπορία μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας, δηλαδή μια καθημερινότητα δίχως εξάρσεις. Αυτή είναι η ζωή της αφάνειας. Γι’ αυτό πρέπει να βρεθεί ο βάρδος που θα μας υμνήσει, ή που θα καταθέσει κάποια στιγμή ένα ψυχαναλυτικό παραλήρημα ή μια ψαχουλευτή εξερεύνηση στις καταχνιασμένες περιοχές της ψυχής των σημερινών ανθρώπων.

The following two tabs change content below.

Ο Νίκος Λαγκαδινός είναι δημοσιογράφος [ΕΣΗΕΑ]. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Θεατρολογία στο 8ο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Έχει εργαστεί ως συντάκτης και αρχισυντάκτης στην ΕΡΤ [τηλεόραση και ραδιόφωνο], στις εφημερίδες Ελεύθερη Γνώμη, Νίκη, Ενημέρωση, Βραδυνή, Ακρόπολις, Αθηναϊκή. Διηύθυνε την εφημερίδα ΕΞΟΡΜΗΣΗ.

Αφήστε μια απάντηση