Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα καυτό κοινωνικό και πολιτικό για την κυβέρνηση πρόβλημα.
Από την 1η Μαΐου καταργείται πλήρως το καθεστώς προστασίας της κύριας κατοικίας των νοικοκυριών από τους πλειστηριασμούς.
Πλέον για όσους χρωστούν στο Δημόσιο, τις Τράπεζες και άλλους πιστωτές και δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις οφειλές τους θα υπάρχει μία και μοναδική επιλογή.
Να ρευστοποιήσουν το σύνολο της ακίνητης περιουσίας τους συμπεριλαμβανομένης και της κύριας κατοικίας και στην συνέχεια να μπουν σε ρύθμιση για το υπόλοιπο των χρεών τους ή να απαλλαγούν από αυτά.
Υπό τον φόβο να επαναληφθεί το ισπανικό φαινόμενο των μαζικών πλειστηριασμών και κοινωνικών εκρήξεων η κυβέρνηση ψάχνει αναχώματα.
Το πρώτο που εξετάζει είναι να τεθεί ένα όριο προστασίας μόνο για μικρές κατοικίες και φτωχά νοικοκυριά, αλλά το μέτρο είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό από τους θεσμούς οι οποίοι επιμένουν ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία προστασία για κανέναν.
Το δεύτερο είναι να ενισχυθεί και να διευρυνθεί η επιδότηση της δόσης του δανείου για ευάλωτα κοινωνικά στρώματα.
Και το τρίτο να κινητοποιήσει τις τράπεζες για να ενεργοποιήσουν ισχυρά πακέτα ρυθμίσεων για τα κόκκινα δάνεια.