Κομοτηνή: Το αυτονόητο της δουλειάς ζητούμενο στα χρόνια των μνημονίων

Κομοτηνή: Το αυτονόητο της δουλειάς ζητούμενο στα χρόνια των μνημονίων

Στέκονται ώρα πολύ έξω από την πόρτα κρατώντας φωτοτυπίες με το βιογραφικό και την ταυτότητα στο χέρι. Κάποιοι από αυτούς ένα τσιγάρο που σιγο-σβήνει. Όλοι περιμένουν  υπομονετικά τη σειρά τους. Άλλοι, πιο πρωινοί, ένας μας δείχνει το νούμερο 40 και ο διπλανός του κρατά το 155 κι έχει μεγάλη ουρά ακόμη πίσω του.

«Είμαι δύο μήνες άνεργος. Είχα δύο τρίμηνες συμβάσεις με εταιρεία της Κομοτηνής δεν ανανεώθηκαν και τώρα ψάχνω για δουλειά ξανά.» δηλώνει ο νεότερος μιας παρέας ανέργων που έχουν ακουμπήσει τις πλάτες τους στον τοίχο και χαίρονται τις αχτίνες του ήλιου.

Η ενημέρωση τους για τις θέσεις που ανοίγουν γίνεται μέσω του Internet και μέσω του ΟΑΕΔ ή από στόμα σε στόμα. «Κάνουμε τα χαρτιά μας και περιμένουμε να μας φωνάξουν, ανάλογα με την ειδικότητα που έχουμε δηλώσει» σημειώνει ο δεύτερος της παρέας, οδηγός στο επάγγελμα, άνεργος επίσης. « Ζητάνε οδηγούς;» τον ρωτάμε «Ζητάνε αλλά δεν έχει μεροκάματο, 580 -600 ευρώ το μήνα. Αν είσαι μέχρι 25 χρονών έχει προγράμματα του ΟΑΕΔ και τους παίρνουν πιο εύκολα, εμάς δεν μας δίνουν σημασία. Έτσι πάει.»
Όπως λένε είναι θέμα τύχης να βρεις δουλειά. «Μετά τη Shelman έκατσα στην ανεργία 2,5 χρόνια. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα τύχης αν θα βρεις, γνωστός του γνωστού. Δόξα το Θεό μέχρι τώρα δεν είχαμε πολλά άλλα προβλήματα. Αλλά η ανεργία συνεχίζεται.»

Πρόσφατα για 60 θέσεις συγκεντρώθηκαν περισσότερα από 500 άτομα έξω από το Εργατικό Κέντρο της Κομοτηνής. «Είναι θέμα τύχης ή δεν είναι;» αναρωτιέται ο άνεργος οδηγός της παρέας και προτρέπει όλους όσοι ψάχνουν για δουλειά «Υπομονή και να πιστεύουν στο Θεό, τίποτα άλλο.»

Πιο εκεί μια νεαρή κοπέλα εμφανώς πιο διστακτική μαζί μας μας λέει «Ήμουν στο δήμο με σύμβαση οκτάμηνη, πήρε παράταση κι εργάστηκα σύνολο 12 μήνες.» Με σπουδές στο ΤΕΕ και στο ΙΕΚ έχει τα προσόντα εκείνα που χρειάζονται για δουλειά στη γραμματεία. «Ήταν αρκετά χρήσιμα όσα μάθαμε, το θέμα είναι να μας δοθεί η ευκαιρία να τα αξιοποιήσουμε» δηλώνει.

Παρά το γεγονός ότι έχουν ήδη συγκεντρωθεί πολλοί, δεν ακούγεται φασαρία. Το «φάντασμα» της ανεργίας πλανάται γύρω τους, «συνδετικός κρίκος» που φέρνει τον έναν πιο κοντά με τον άλλον «Από το Σεπτέμβριο στο Ταμείο ανεργίας δούλευα στο κομπρεσέρ, στο σταθμό συμπίεσης αερίου, στον Πέπλο του Έβρου και τελειώσαμε. 1,5 χρόνο μετά, σκάψαμε όλο το χαντάκι και μετά μας σχόλασαν.» δηλώνει ένας άλλος που έχει έτοιμα στο χαρτοφύλακά του βιογραφικό και ταυτότητα. Και τώρα; τον ρωτάμε «Σήμερα τα καταθέτω ξανά και μετά περιμένω να χτυπήσει το τηλέφωνο. Όλοι στο σπίτι έχουν αγωνία, όχι μόνο εγώ. Αναγκαστικά μ’ αυτά τα χρήματα ζούμε,λίγο από εδώ, λίγο από εκεί κάπως τα φέρνουμε βόλτα.»

Λίγο πριν φύγουμε παρατηρούμε κάποιον που στέκει μόνος του. Χαμογελά και τον πλησιάζουμε «Κατά καιρούς βγαίνουν προγράμματα του ΟΑΕΔ» μας λέει λίγο αργότερα. Ο ίδιος είναι άνεργος ένα χρόνο, ελαιοχρωματιστής στο επάγγελμα αλλά τώρα δεν έχει δουλειά, οπότε είναι διαθέσιμος να κάνει ό,τι δουλειά του ζητηθεί. «Δούλευα και στο δήμο με σύμβαση» λέει ξανά. Όταν τελείωσε η επιδότηση ανεργίας, μπήκε στο πρόγραμμα του Δήμου για να παίρνει τρόφιμα. «Κανείς να μην βρεθεί στη θέση μου» λέει ξανά και προσθέτει «Λίγες οι θέσεις εργασίας τώρα. Όμως, σιγά – σιγά θα ανοίξουν δουλειές πού θα πάει;» χαμογελά και πετά το τελευταίο τσιγάρο που κρατά…

Φώτο: Άνεργοι έξω από το Εργατικό Κέντρο έτοιμοι να υποβάλλουν τα βιογραφικά τους ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου

www.ert.gr

Μαρία Νικολάου