Το μέχρι σήμερα ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για την Πολιτική Προστασία (νόμοι 2344/1995 και 3013/2002), χαρακτηριζόταν από πνεύμα κατακερματισμού, έλλειψη σαφών αρμοδιοτήτων μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων και έλλειμμα συντονισμού. Η ανάγκη να αλλάξει και να εκσυγχρονιστεί αποτελεί κοινή επιταγή.
Το κρίσιμο ερώτημα, ωστόσο, είναι με τι τρόπο και προς ποια κατεύθυνση;
Η κλιματική αλλαγή, η ραγδαία αύξηση των έντονων καιρικών φαινομένων, των φυσικών καταστροφών, της απώλειας ανθρώπινων ζωών και περιουσιών, είναι σήμερα ένα μεγάλης κλίμακας παγκόσμιο πρόβλημα. Η χώρα μας έχει βιώσει ήδη τις τραγικές συνέπειες της αλλαγής του παγκόσμιου κλιματικού χάρτη, γεγονός που κάνει την ανάγκη για αναδιάρθρωση και ουσιαστική αναβάθμιση του συστήματος Πολιτικής Προστασίας απόλυτη προτεραιότητα.
Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε λίγο πριν τις εθνικές εκλογές να θεσπίσει ένα σύγχρονο, συνεκτικό, κάθετα οργανωμένο σύστημα για την Πολιτική Προστασία της χώρας. Οι ρυθμίσεις ακολουθούσαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα, είχαν εκπονηθεί μετά από διαβούλευση και συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων Υπουργείων και φορέων, ενώ ταυτόχρονα είχαν και την έγκριση της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ).
Με βάση αυτό το σχεδιασμό, ορίζονταν ρητά ως βασικοί φορείς συντονισμού οι υπάρχουσες οργανικές δομές σε Δήμους και Περιφέρειες και προβλεπόταν η λειτουργία Συντονιστικών Κέντρων Έκτακτης Ανάγκης σε όλα τα επίπεδα (Τοπικό, Περιφερειακό και Κεντρικό) που στελεχώνονταν από υπηρεσιακούς παράγοντες, αντί για τις Επιτροπές Αιρετών και τα Συλλογικά Όργανα, που την ώρα της κρίσης είναι δύσκολο να συσταθούν και είναι κατά συνέπεια αναποτελεσματικοί. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι με τις ρυθμίσεις του ΣΥΡΙΖΑ οργανώνονταν για πρώτη φορά οι συναρμόδιοι φορείς και θεσπίζονταν τα «Πρωτόκολλα Συντονισμού», δίνοντας λύση στο ζήτημα του επαρκούς και λειτουργικού συντονισμού των εμπλεκόμενων φορέων Πολιτικής Προστασίας.
Η κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή ένα πρόχειρο νομοσχέδιο ανίκανο να απαντήσει στις σύγχρονες προκλήσεις και ανάγκες του συστήματος Πολιτικής Προστασίας.
Με κεντρικό άξονα την εσωστρέφεια και τον υπερσυγκεντρωτισμό αρμοδιοτήτων, δε δίνει λύση στο ζήτημα του επαρκούς συντονισμού των δράσεων των εμπλεκόμενων φορέων, δεν αξιοποιεί επαρκώς τα περιφερειακά όργανα και φυσικά παραμένει δύσκαμπτο και περιορισμένο.
Στο πνεύμα αυτό, μετατρέπει το Γενικό Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας σε υπερυπουργό, με υπερεξουσίες τη στιγμή που οι περιστάσεις απαιτούν κατανομή αρμοδιοτήτων και διασφάλιση του καλύτερου συντονισμού των εμπλεκόμενων φορέων.
Για μία ακόμη φορά οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης είναι κατώτερες των περιστάσεων και την πραγματικότητας και δεν απαντούν στις αυξανόμενες προκλήσεις της κλιματικής κρίσης.
Α
www.ert.gr
ertweb
image}